Na het weerbericht van DP 07 Seefunk (bekend van ein Hooooooogh und ein Tieieieief) beraden we ons wat we moeten doen. De windverwachting voor de Duitse Bocht is NO-O 4, iets toenemend en de verwachting voor morgen is NO-O 4-5 iets afnemend. Het is heel aantrekkelijk om nog een dagje op Norderney te blijven, maar we hebben in de afgelopen jaren geleerd dat we moeten vertrekken als het kan, want voor je het weet lig je dagen vast in de haven.
Met het grootzeil erbij en de motor aan varen we boven de Duitse waddeneilanden Langeoog, Spiekeroog, Wangeroog naar de Elbe monding. Om 16.00 uur zijn we bij de groene ton Elbe 1 en de wind trekt iets aan. Het is weer een stralende dag, vol zon en het voelt (vooral achter de buiskap) heerlijk aan. Al met al valt het mee om tegen de wind in te moeten varen. De golven zijn lang niet zo hoog (en diep) als naar Borkum.
Om 16.45 uur luisteren we nog weer even naar DP 07 en dan is er ineens een waarschuwing voor NO 7. Voordat we er over na kunnen denken is die wind er ook. We steken snel nog een rif en doen meteen de zwemvesten weer aan. De laatste twee uur van de tocht zitten we in de centrifuge en het duurt eindeloos lang voordat we de haveningang van Cuxhaven zien.
Na aankomst zijn we beslist aan een borrel toe en praten we met Peter en Barbera na over deze dag. Het venijn zat echt in de staart, maar we zijn wel in Cuxhaven.