Een heerlijke, echt zomerse, dag

Na een vrij koude nacht, wordt het vandaag geweldig weer. Een strakblauwe, heldere lucht, een beetje wind, de hele dag zon en wij zijn blij. Vanochtend is er een marktje, altijd gezellig, en vanmiddag gaan we weer op de pedalen. Vanuit St. Valery en Caux gelijk stijl omhoog, dus al snel wordt het fietsen, wandelen. Boven gekomen wordt het landschap weids met groen en veel graanvelden. We fietsen dwars door het vliegveldje en komen door een bos waar de weg echt steil omlaag gaat. Geweldig mooi, maar we houden ons hart vast voor de terugweg. In de vallei van de rivier Durdent gaan we weer naar de kust en ploffen we neer op de boulevard van Veulettes sur Mer. Vanaf zee gezien lijkt het net of dit dorpje tussen 2 kliffen geplakt is. Gesterkt door een kop koffie vangen we de terugweg aan via een route langs de kerncentrale van Paluel. Gelukkig is de weg iets minder steil, maar omhoog blijft het voor ons sukkelen en de wind tegen maakt het er niet makkelijker op voor mij. Het was een mooi rondje om te fietsen en goed voor onze beenspieren. Terug op de boot smaakt het welverdiende biertje helemaal prima!

Cote d'Albatre

We vragen ons al weken af waar de Cote d'Albatre is, omdat dat steeds in het weerbericht genoemd wordt, maar nu weten we het. We liggen er nu namelijk aan en wel in St. Valery en Caux. Het plaatsje is leuk, levendig en gezellig met een mooie boulevard, een (kiezel)strand, oude panden en mooie stukjes om te wandelen. De aanloop naar de haven timen we op ruim een uur voor hoog water, omdat het voor de deur weer droogvalt. Het was weinig zeilen vandaag met de wind (NO 3) weer pal op kop. Waar blijft die zuidwesten wind die er moet zijn?

In de ruime haven (na de brug) worden we welkom geheten door een vriendelijke jongeman met een informatiepakketje waarin zelfs een Nederlandse folder zit. Waar vind je dat nog?

Langs de haven staan een paar hele oude pandjes, met namen als "Neus in de wind", "Trompetkaap" en "Horizon" en er is een prachtig vakwerkhuis uit de 16e eeuw.

Na een bewolkte ochtend, breekt de zon door en lijkt het helemaal op zomer. Vandaag wordt ons oudste kleinkind, Sergio, alweer 7 jaar en we bellen ze even op om te feliciteren. Ze zijn onderweg naar Rimini en hebben daar een temperatuur van 31 graden. Daar kunnen we natuurlijk niet tegenop. Over St. Valery en Caux is in 1930 de eerste nonstop Atlantische vlucht uitgevoerd van Parijs naar New York - 6500 km in 37 uur en 18 minuten. Boven op het klif staat een monument en we klimmen er even naar toe om het op camera vast te leggen. Van boven hebben we een fantastisch uitzicht op de haven, het stadje, de zee, de kliffen en het strand.

Dolfijnen bij Etratat

We hebben ons heel veilig gevoeld in de grote haven van Le Havre, want de bewaking kwam gisteravond een rondje doen langs ons schip en keek vanuit het kantoor zo op onze steiger. Waarschijnlijk mede daardoor heerlijk geslapen en het kostte moeite om even na 7 uur op te staan. Deze tijd lijkt iets meer op vroeger, toen we nog in 4 weken naar de Kanaaleilanden scheurden en weer terug en ook nog tijd vonden om af en toe te fietsen en plaatsjes te verkennen. Het was wel slim om vandaag wat vroeger weg te gaan en de stroom mee te pakken naar boven. De zee is echt helemaal vlak, er is nauwelijks een rimpeltje te zien en de kust is wazig door de nevel. Het wordt een prachtige dag, al is een trui aan op zee toch wel lekker. Met een vaartje van ruim 8 knopen varen we Antifer, de oliehaven, voorbij. De kust daarna, met de rotsen van Etratat blijft altijd geweldig. De grote rotsspleet, de lagen als een soort jaarringen in de cliffen en het dorpje dat er tussen is geplakt, een mooi gezicht. Net voor Etratat zien we een groepje van 4 of 5 dolfijnen, die met deze gladde zee goed te volgen zijn. In de haven van Fecamp kunnen we kiezen waar we gaan liggen, dus lekker met de kop in de wind die er inmiddels is en de kuip in de zon. We worden opgevangen door Gert Jan van de Splendide en onder het genot van een pilsje horen we hoe de race van Scheveningen naar Brest is geweest, waar hij 1e is geworden. 's Middags genieten we lekker van de zon, het wandelen (maar niet naar de kerk boven op de berg) en relaxen.

Solo naar Le Havre

Nadat we brood gehaald hebben verlaten we Grandcamp net voor hoog water. De zee is heerlijk rustig. de wind NO 3. We zetten de zeilen, maar veel vaart zit er niet in. We bekijken nu Pointe du Hoc vanaf zee en varen langs Omaha Beach. We hebben de route naar Ouistreham in de plotter gezet, maar eenmaal onderweg besluiten we toch om de koers te verleggen naar Le Havre. Het is 10 mijl verder, maar met dit weer wel aantrekkelijker dan te moeten wachten totdat we de sluis door kunnen bij Ouistreham om vervolgens morgenvroeg weer terug te schutten en alsnog naar Le Havre te varen. De Freebird wil graag nog wat meer van de Normandische kust zien en zo zijn we dan nu weer alleen op pad.

Het wordt een prima tochtje van 47 mijl. Onderweg spreken we de Splendide die op weg is van Cherbourg naar Fecamp. Na 7,5 uur motorzeilen meren we tevreden af in de marina. Het is een mooi gezicht als je aan komt varen bij Le Havre en de marina is groot. We wandelen een stukje, eten een hapje op een terras in de zon en doen nog wat boodschappen bij de Super U. Morgen gaan we de bocht om richting Fecamp.

Pointe du Hoc, een historische plek

Het is grijs weer, maar niet koud. We wandelen door het dorp, langs de vismarkt (ook goedemorgen) en vragen bij het toeristenbureau naar de mogelijkheden van WiFi. Er is hier maar 1 plek en dat is bij en bar/pizzeria, vlakbij de haven. Noodgedwongen (!) nemen we een pilsje en versturen we met de iPad ons blogbericht. Gelijk even skypen met Marielle, Elisa en Nick met een prima verbinding en reuze gezellig.
's Middags gaan we op de fiets naar Pointe du Hoc. Het is even afzien, want natuurlijk gaat het ook hier omhoog, maar het is zeker de moeite waard. Als je de steile rotsen ziet waar de Amerikanen naar boven zijn gekomen op D-day dan is dat alleen al heel indrukwekkend. Het gebied zit vol met kraters door de bombarderingen. In de bunkers zie je duidelijk hoe strategisch dit punt is geweest voor de Duitsers. Wat opvalt is dat het hele gebied vrij toegankelijk is en er is dan ook flink belangstelling voor. De terugweg gaat een stuk sneller, de zon is inmiddels tevoorschijn gekomen en we hebben een heerlijke dag. Nu gaan we nog even een kopje koffie drinken bij de bar/pizzeria om ons berichtje te kunnen versturen.

Avondzeilen in de zon

Gisteren hebben we heerlijk gefietst langs het strand en naar het dorpje Quettehou. Het weer was schitterrend en het Franse landschap prachtig. De Evening Tide is vertrokken naar Fecamp, maar er komt telkens bij hoog water een grote club Nederlanders binnen. Vandaag zijn we met het avondtij vertrokken en kunnen we de hele dag nog lekker fietsen en rondkijken bij La Hougue. Pas even na vijf uur kunnen we de haven uit en buiten op zee is het heerlijk. Rustig zeilend in de avondzon genieten we van de 15 mijl naar Grandcamp. We zijn hier echt heel lang niet geweest en weten niet meer precies hoe de haven en de aanloop er uit zien. Onderweg eten koken op een rustig zeetje is ook lang geleden. De haven is niet groot en met moeite kunnen we in de box. De boot steekt een heel eind uit, maar we liggen. Achteraf blijkt dat ik me een dag vergist heb met het tij en dat we een kwartier na hoog water zijn binnen gekomen. Gelukkig zonder problemen. Een slordig foutje.
's Avonds is er op de kade circus, nou ja..... Een gezin plus geit vertonen wat kunstjes, maar de muziek is gezellig. Er is geen internet in de haven, dus we kunnen weinig doen op de computer. Wilco is vandaag jarig en we bellen natuurlijk om te feliciteren. Het blijkt in Nederland niet echt lekker weer te zijn, dan zitten we hier toch maar goed.

Zeilend en met zicht rond Barfleur

De zon schijnt als we wakker worden en het voelt heerlijk warm aan in de kuip (uit de wind). De bakker vaart tot onze grote verreassing in een bootje door de haven en brengt het brood aan boord. Is dat even makkelijk, dat scheelt een loopje naar de stad. Helaas trekt de lucht helemaal dicht tegen de tijd dat we vertrekken, maar gelukkig blijft het droog. De zeilen gaan uit (hijsen hoeft immers niet meer) en we zetten koers naar de "Pierre Noire". Het eerste stuk toch de motor er maar bij aan, want voor de wind zeilen is niet echt lekker, omdat we niet kunnen uitbomen. Het tweede gedeelte van de trip zeilen we echer als de beste. Met een flinke stroom mee ronden we Barfleur en deze keer zien we dat ook. Op de heenweg zaten we immers in de potdichte mist. Aan de wind zeilend met een windkracht 4 doet onze Dutch Lady het prima, lekker vol tuig (kleine fok) en dan ruim 7 knopen lopen door het water (bij de punt ruim 10 vanwege de stroom). We komen ruim 2 uur voor HW aan in St. Vaast en varen voorzichtig naar binnen, want er is een laag coëfficiënt en dat betekent dat de waterhoogte laag is. In de haven ligt de Evening Tide en Walter en Yvonne komen gezellig even aan boord. Het lijkt overigens wel een Hollandse kolonie hier, want het stikt er van de Nederlanders en we zien veel boten die we al eerder tijdens de reis hebben ontmoet.

Na een biertje bij Ruud en Marijke 's avonds lekker een hapje eten op de wal en hier en daar een praatje maken. Straks even de skype opstarten om te kijken of er nog iemand "in de lucht" is.

Steigerend rond Cap de la Hague

Het lijkt wel vakantie. Rustig wakker worden, douchen, koffie drinken en een baquetje halen. Het is een tempo waar we aan zouden kunnen wennen en zeker als de zon schijnt zoals vandaag. We wachten totdat er genoeg water boven de sill staat en vertrekken heel kalm uit het rustige Carteret. Eenmaal buiten de zandvlakte gaan de zeilen uit en vol tuig zeilen we strak aan de wind richting Cap de la Hague. We lopen met een windje vier lekker, ook met de kleine fok. Helaas moet de motor regelmatig ondersteuning geven, want we moeten echt op tijd de Cap ronden om de stroom niet tegen te krijgen. Rond de Cap staat 5 knopen stroom en in de verte zien we de witte brekers op ons afkomen. We doen de boot aan alle kanten dicht en trekken onze zwemvesten aan en haken de lifelijnen vast. Een half uur zitten de we in de wasmachine. De golven komen van alle kanten en met een snelheid van 10.4 knopen maken we een paar behoorlijke klappen. We krijgen wel vertrouwen in onze boot, want ze doet het prima op  de golven. Hoewel we ruim om de Cap varen is het toch niet echt leuk en nu waait het nog maar 3-4 (noordelijke wind). We voelen ons niet helemaal rustig, zeker sinds we gisteravond hoorden dat de reddingsdienst hier in juni en juli al heel veel mensen uit het water heeft gehaald. Gelukkig keert de rust aan boord terug en komen we met fantastisch weer in de haven van Cherbourg aan. Er is een hele stoet vertrokken en er is voldoende plaats in de haven.

's Avonds strekken we de benen en is er op straat muziek en staan er klassieke auto's. Het is heel wat levendiger dan op de heenreis.

Markt, fietsen en genieten

Nieuwe dag, nieuwe kansen. Terwijl het bij Ruud & Mia in Fécamp oude wijven regent, zitten wij in de zon. We laten de zeilpakken lekker drogen en genieten in de kuip van de rust en het weer in Carteret. Een verademing na de laatste dagen van veel wind en regen. Er is markt in Carteret en samen met Ruud & Marijke lopen we langs de kramen met lekkere olijven, groenten, gebraden kippen en ...... drank. We kunnen de verleiding natuurlijk niet weerstaan om iets te proeven, maar de Normandische likeur nodigt niet uit om te kopen. We horen en zien hier aardig wat Nederlanders, er zijn hier campings, hotels en natuurlijk leuke chambres d'hotes in deze prachtige omgeving. 's Middags stappen we op de bicyclettes en verkennen we Barneville, het dorpje dat aan Carteret grenst en aan de kust ligt met een prachtig strand. Heerlijk in het zonnetje genieten we van dit tripje. Dat is het voordeel als je tijd hebt, lekker relaxed een beetje de omgeving verkennen. Bij laag water is het bijzonder om te zien waar je hebt gevaren, terwijl je dan alleen maar zand en een heel klein geultje ziet.

Na het avondeten fietsen we naar de semafoor. Behoorlijk berg op en we kunnen ons niet voorstellen dat we hier 10 jaar geleden naar toe zijn gelopen. Het uitzicht op Jersey en Sark is mooi, net als het zicht op de haven van bovenaf. De vissersboten die bij het rijzende tij naar binnenkomen laten zich voortdrijven op de stroom, totdat ze voldoende water hebben om de haven in te varen. Het was een heerlijke dag!

Weer terug aan de Franse kust

Jersey is leuk, maar na vijf dagen zijn we toch wel blij dat we weer verder kunnen. De stormbal werd ongeveer elke dag gehezen en het heeft behoorlijk gewaaid en geregend. We verkennen de noordkust van Jersey, die wat ruiger is. Met de bus naar Devil's Hole en vandaar maken we een prachtige wandeling over het cliffpath naar Creve de Lecq. Echt heel erg mooi met hoge rotsen, groene paden en gelukkig met droog weer. Met de blauwe lijn gaan we langs de westkust weer terug naar St. Helier en zo hebben we behoorlijk wat gezien van het eiland. Gisteravond zijn we naar de buitenhaven gegaan omdat we anders niet op tijd over de drempel kunnen vandaag. Helaas niet echt lekker geslapen en de wekker op 6.15 uur (Franse tijd). Samen met de Freebird varen we naar Carteret. Het is grijs, grauw en het regent vandaag bijna de hele dag. In het begin lopen we zeilend zo'n 8.9 knopen, maar later krijgen we de stroom tegen en dwars en moeten we toch de motor erbij aan zetten om op tijd in Carteret aan te komen. We arriveren een half uur voor HW en kunnen zonder problemen de haven in waar we als verzopen katten afmeren. Dat het niet altijd goed gaat hier in de buurt is op bijgaande foto wel duidelijk. Wij zijn blij dat we weer aan de Franse kust zitten, snel de kachel aan en nu maar wachten totdat de zon weer een keer gaat schijnen en de temperatuur weer omhoog gaat.

"Un unusual deep low for this time of the year"

Wat een weer en dat half juli. De stormbal is even weggeweest, maar hangt er weer en het regent zo hard, dat we erg lang in bed blijven liggen. Het is goed dat we de achtertent er op hebben gezet, dat geeft lekker wat ruimte om de natte spullen op te hangen. Gisteren hebben we gewinkeld in Queen Street en King Street, gelezen en verder weinig gedaan. Vandaag gaan we met de bus naar St. Martin's Church, waarvandaan we een boswandeling maken naar St. Catherine's Point aan de oostkant van het eiland. Gelukkig is het tijdens het lopen nagenoeg droog, het bospad is erg glibberig, maar wel mooi, langs en over een stroompje. We stoppen ook nog even in Gorey om wat rond te kijken en langs de kust rijden we weer terug naar de marina. We verbazen ons weer over het maanlandschap van rotsen en drooggevallen kust, het blijft fascinerend. Gisteren hebben we Debby nog even gesproken op de skype, ze liggen met de Boomerang op Wight en zijn echt onderweg voor hun wereldomzeiling van drie jaar. De Kabylia en Ciseaux liggen in Cherbourg en zullen daar ook wel een paar dagen doorbrengen. Zoals het er nu naar uitziet. gaan we woensdag pas weer verder, dan is de rust op zee hopelijk weergekeerd.

St. Helier, so British

Wat een geweldige avond hebben we gehad in St. Malo. Er was een prima band (zoiets als MMD, maar dan anders), we dansen op het plein en iedereen is vrolijk. Er wordt een kameel de stad in gereden (zie foto's in het album), maar we weten nog niet wat dat voor betekenis had. In de haven zijn veel boten versierd en voor het kasteel staat het bomvol met mensen die naar het vuurwerk komen kijken. En dat was een spektakel....! Op verschillende muziekstukken genieten we 20 minuten lang van een fantastisch vuurwerk. Echt om met open mond naar te staan kijken. Daarna zien we de drommen mensen langs de kade weer terug lopen en zoeken wij helemaal tevreden na een heerlijke dag ons mandje op.

We nemen vanochtend de sluis 1 uur na HW en vinden onze weg door het Chenal de la Grande Conchee richting Jersey. Er is bijna geen wind, maar het is wel lekker weer. Het wordt een rustig tochtje naar het Engelse eiland tussen Iles de Chaussey en de NE Minquieres. Het enige waar we ons druk over hoeven te maken zijn de talrijke visstaken. Onderweg horen we dat er een Sunseeker 52 op een rots is gelopen ten oosten van Guernsey en water maakt. Oeps. De hulptroepen snellen er naar toe. In St. Helier aangekomen tanken we diesel tegen een zeer aantrekkelijke prijs en moeten we wachten totdat er genoeg water boven de drempel staat om de marina in te kunnen gaan.

We vinden een prima plek in de haven en verkennen 's avonds de stad een beetje. Inmiddels regent het af en toe en voor het eerst in de vakantie zetten we de achtertent erop, omdat het morgen waarschijnlijk ook zal regenen. De stormbal wordt getoond in de haven, dus dat beloofd nog wat.Na de avondwandeling maken we een rondje in de marina en zien we de Freebird liggen. We kletsen gezellig even bij met Ruud en Marijke, zij zijn tot Camaret gekomen (2 havens voorbij Trebeurden) en vanwege het weer niet verder gegaan en vandaag ook naar Jersey gekomen.

We concluderen dat we geen onverstandige stappen hebben gemaakt de afgelopen weken.

Quatorze Julliet in St. Malo

"Op 14 juli 1789 kwam de bevolking van Parijs in opstand vanwege de koning die het land slecht bestuurde en met zijn hofhouding in weelde leefde. Het volk zelf leefde in bittere armoede. De mensen bestormden de Bastille, de gevangenis van Parijs. Dat was het begin van de revolutie. Hierna veranderde er veel in Frankrijk. De koning, zijn vrouw en leden van de hofhouding werden onthoofd."
Vandaag vieren we deze nationale feestdag en het weer helpt er vrolijk aan mee. Wat een geweldige dag vandaag. De zon schijnt uitbundig, terwijl we horen dat het in Nederland niet echt lekker weer is en er veel overlast is door harde wind en regen.

Wij slenteren over de boulevard, langs het prachtige, brede, witte strand. We lopen over de oude stadswallen en genieten van het uitzicht rondom ons heen. De gebouwen binnen de stadswallen zijn allemaal pas na de 2e wereldoorlog gebouwd, want er was niets anders over van St. Malo dan de stadsmuren.

Vandaag bruist het er, het is druk, overal wordt muziek gemaakt. Kortom, een feest om er te zijn. We dineren op het terras van ons eigen ruimteschip en kijken uit naar het "feu d'artifice", oftewel vuurwerk, dat vanavond om 23.00 uur zal plaatsvinden.

Saint Cast - Saint Malo

De dag begint rustig en tot onze verrassing is het mooi weer. We lezen wat, halen een jerrycan diesel, eten op ons gemak en om kwart over éé'n gooien we los. Er is een lekker windje 4 en buiten de haven gaan de zeilen uit en wordt het een voortreffelijk tochtje naar St. Malo. De wind is N-NO en de koers naar St. Malo helemaal bezeild. Het is 10 jaar geleden dat we in St. Malo zijn geweest en dat vonden we toen ontzettend spannend met al die rotsen. Het lijkt wel of we er nu een beetje aan gewend zijn, want de aanloop is ruim en we kunnen tot vlak voor de stad zeilen. We zijn te vroeg om door de sluis naar de oude haven Vauban gaan, dus we pakken een mooring op om te wachten. Port Control wil dat we voor en achter aan een mooring gaan liggen, maar dat is nog niet zo eenvoudig en we vinden het wel goed zo voor dat uurtje wachten. Met nog 3 Nederlandse jachten, wat vissersboten en nog een paar schepen schutten we naar binnen. Onze lijnen worden door het sluispersoneel naar boven gehaald en vastgelegd op de bolders. Jammer dat ze hier geen glijstangen hebben.

De oude haven ligt aardig vol, maar gelukkig kunnen we er nog bij. Later verhalen we nog een keer en zo liggen we voor het havenkantoor op een prima plek. Natuurlijk gaan we naar het welverdiende pilsje lekker de stad in. Het blijft een apart gebeuren, zodra je door de stadspoorten loopt. Het is gezellig druk, er wordt muziek gemaakt, er zitten tekenaars en schilders, etc. Omdat de zon bijna in de nauwe straatjes komt is het er wel fris, maar we laten ons niet kennen en eten lekker op een terrasje. Het is hier helemaal genieten.

We waaien bijna weg in St. Cast

Tjonge, tjonge, wat een weer na die prachtige dag van gisteren. Het regent pijpenstelen en de wind fluit door de stalen palen van de haven. Alles klappert en de temperatuur is behoorlijk gezakt. We doen de kachel aan en sluiten onszelf benedendeks op. Gelukkig kunnen we ons veroorloven om vandaag gewoon te blijven liggen en dat doen we dus ook. 's Middags wordt het droog en zien we af en toe een zonnetje, het is gelijk lekker in de kuip en we komen weer bij de mensen. We wandelen naar het dorp voor een boodschapje en verder doen we niet veel.

De naam van deze kust "Cote de granit roses" komt doordat de kust is gevormd door verschillende zandlagen die 470 miljoen jaar geleden zijn ontstaan. De roze kleur is ontstaan omdat er ijzeroxide in zit. Aan het begin van de 20e eeuw werd deze steen veel gebruikt voor de bestrating.

We hebben gelezen dat er vanavond een concert is, dus lopen we na het eten naar het dorp. Daar aangekomen blijkt het concert bij de haven te zijn en dus lopen we weer terug. Zo hebben we een goede avondwandeling. De muziek is leuk, maar helaas waaien we bijna van het terras en het is koud. We gaan lekker terug naar de boot en een filmpje kijken.

Zon, warm, een heerlijke dag in St. Cast le Guildo

Wat kan een mens toch blij worden als de zon schijnt. Opstaan en korte broek aan, dat is nog niet zo heel veel voorgekomen deze vakantie. De Kabylia en Ciseaux zijn vanochtend om 6 of 7 uur (???) vertrokken, maar wij sliepen toen nog (sorry vrienden). Het wordt een ijverige ochtend met wassen en schoonmaken. Luuk haalt in het dorp brood en 's middags gaan we samen op de fiets naar het dorp. Er is een prachtige wandelpromenade langs de rotsen gebouwd, een pad van 2 meter breed met aan de ene kant rotsen omhoog en de andere kant rotsen omlaag (zonder afrastering). Er wordt druk gewandeld en fietsen mag je er niet, maar wij Hollanders begrijpen dat niet helemaal.

St. Cast heeft een groot wit strand, vooral bij laag water. Het is er gezellig druk, veel mensen pakken deze dag in de zon, want morgen is het weer afgelopen.

We skypen gezellig met Marielle en Elisa, ze zijn weer terug van vakantie met de camper en hebben het heerlijk gehad met elke dag 30 graden. Mmmmm. Luuk krijgt nog even een knipbeurt en ziet er weer gelikt uit. We ruimen de fietsen maar vast op, want in de regen gaan we er morgen toch niet op uit. Nog een avondwandeling over het pad naar het dorp om een ijsje te eten tot besluit van deze heerlijke zomerse dag.

Een gezellig weerzien met Ruud & Mia en Erik & Coby

De havenmeester is alweer vroeg met zijn bootje aan het rondvaren, maar wij worden rustig wakker. We halen op de fietsjes een lekkere baquette en bespreken het plan voor vandaag. Het idee was om naar Dahouet te gaan, maar dat is met het huidige tij alleen een uur voor en na HW te doen, dat betekent dat we dan ook pas morgen aan het eind van de middag weer weg kunnen. We bewaren Binic en Dahouet voor een volgende keer en besluiten naar St. Cast le Gildo te varen. De zon schijnt en we kunnen weer eens in korte broek varen, wat een feestje. Het wordt een heerlijk rustig tochtje met een vlakke zee. Hoezo zeilen zoals de wind waait?

De haven van St. Cast is nieuw en staat zelfs niet op onze plotterkaart van 2010, maar gelukkig wel op de iPad. Weer prachtige rotsen om ons heen en een mooie kust. We ronden Cap Frehel met stroom mee en geen golven. Wel heel veel visstaken, vooral voor de haveningang. In de haven van St. Cast liggen de Kabylia en de Ciseaux en het wordt een gezellig weerzien. Lekker weer even bijpraten over de afgelopen weken bij ons aan boord en bij Coby & Erik een gezellige borrel met hapjes en soep. Zij gaan morgen naar Guernsey om eind juli weer thuis te kunnen zijn, maar wij blijven een dag liggen.

P.S.: Ons jongste kleinkind Nick is vandaag 4 jaar geworden, het wordt al een hele vent en dat zijn we natuurlijk niet vergeten!!!!!

Bretagne is zo plat als een pannenkoek

We worden niet echt verwend met het weer. De nachttemperatuur is 10 graden en overdag halen we zo'n 18 graden met heel veel bewolking en regenbuien. Af en toe een zonnestraal en dat willen we graag meer, maar ja....

We hebben tijd om nog wat boodschappen te doen en verlaten Paimpol pas 's middags, 1 uur voor hoog water. Er is dan een "free flow" door de sluis en over de zandvlakte komen we weer in ruim water. Het wordt een rustig tochtje van 15 mijl met een draaiende wind die te weinig is om lekker te zeilen. We hebben op de marifoon even contact met de Kabylia, maar de afstand is te ver om te praten op VHF 77 of 10. Zij zijn vertrokken van Binic naar St. Cast le Guildo.

Plotseling zien we een dolfijn, niet ver van de boot, een prachtig gezicht en verder op zee zijn er nog meer. Natuurlijk hebben we geen camera bij de hand, jammer hoor.

De haven van St. Quay-Portrieux is altijd aan te lopen en we worden warm ontvangen door de zeer vriendelijke havenmeester. Het is hier aanzienlijk drukker met passanten en we treffen weer mensen waarmee we in de bus naar Lannion hebben gezeten. We halen snel de fietsjes tevoorschijn en fietsen naar het oude vissersplaatsje Portrieux met een droogvallende haven. We worden aangesproken of we een wit hondje hebben gezien, want die is weggelopen. Even later komen we tot onze verrassing het hondje tegen en we lopen een stukje terug naar zijn huis. De eigenaar komt hem halen met de auto en bedankt ons hartelijk.

Na het eten fietsen we de andere kant op, naar het centrum van Portrieux en genieten daar op een terras van een prachtig uitzicht met een lekker muziekje op de achtergrond. Als het hier lekker warm zou zijn met een lekker zonnetje, dan waan je je echt aan de Middellandse zee, maar wij moeten de warmte er maar bij denken. 

Tijdens de Tour de France werd er op de radio gezegd, dat Bretagne zo plat is als een pannenkoek, maar wij denken daar toch echt anders over. 

Ile de Brehat, zeer de moeite waard

Winkelen in Paimpol is geen straf, er zijn veel verleidingen varierend van allemaal lekkers om te eten tot leuke kleding. We slenteren door de gezellige straatjes en ik kan de verleiding niet weerstaan om toch een typisch Bretonse trui te kopen (met strepen). Van oudsher ging men vanuit Paimpol op walvisvaart naar IJsland en veel winkels hebben IJslandse artikelen.

's Middags gaan we met de bus naar Pointe de l'Arcouest en nemen een "Vedette" naar Ile de Brehat, een tochtje van 10 minuten. Er zijn prachtige ankerplaatsen en we zijn zeker van plan om die nog eens te gaan ontdekken. Ile de Brehat bestaat uit 2 eilanden en we lopen over het zuidelijke eiland naar Chapelle St. Michel, waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt over de rotsen en het groene eiland met fraaie tuinen en mooie huizen. Ile de Brehat is subtropisch en er zijn o.a. palm- en vijgebomen te vinden. Helaas krijgen we aan het eind van de middag een flinke regenbui, maar dan gaan we alweer terug met de boot en de bus. Het was zeer de moeite waard.

Met windkracht 6 tussen de rotsen door

Onze Franse buurman heeft ons gisteravond een beetje angstig gemaakt voor de route naar Paimpol. Langs Ile de Brehat nemen we het Chenal du Denou en dat is volgens hem "dangerous". We vertrekken met een wind 4-5 ZW een paar uur voor hoog water en varen onder Ile de Brehat door. Je kan prachtig voor anker bij Ile de Brehat, maar het weer is er niet naar. Er worden onweersbuien voorspeld en regen, dus we liggen liever afgemeerd in een haven. De route tussen de rotsen door is spannend, maar met de kaartplotter goed te doen. Toch is het met een straffe ZW 6 op kop niet helemaal relaxed. De boeien zijn gelukkig goed te zien en we vinden onze weg naar de aanloop van Paimpol, waar we een uur voor hoog water aankomen en we door de sluis een prima plek vinden in bassin 1 van de Marina. 's Avonds bij laag water is het onvoorstelbaar dat we daar gevaren hebben, het verval is enorm en het water is helemaal weg. Het blijft fascinerend. Als we goed en wel vast liggen klettert de regen over ons heen en dat gaat een groot deel van de middag zo door.

Paimpol is erg leuk, gezellig en levendig. We trakteren onszelf op een diner op een terras, maar de "plat du jour" van Bretonse sardientjes is niet helemaal een goede keuze. Terug op de boot komen er Engelsen voorbij die ons uitnodigen aan boord voor een glaasje whisky. We praten over politiek, de problemen in de wereld en nog wat andere (bij)zaken en hebben een gezellige avond aan boord van hun motorschip. Zo is het alweer laat en tijd om lekker te gaan slapen, dus welterusten en graag tot morgen.

Wisselend weer in Lézardrieux

Wolken, zon en regen wisselen elkaar af vandaag, maar de temperatuur is toch nog zo dat we in korte broek lekker kunnen rondlopen. Natuurlijk weer bergop naar het centrum van het dorp, bestaande uit een mooi klein kerkje, wat winkels, een goede supermarkt en een prima bakker. We verleggen de boot naar de kop van de steiger, want de manoeuvres die sommige schippers hier op de stroom uithalen zijn soms beangstigend en onze boot steekt een behoorlijk stuk buiten de box.
's Middags steken we de rivier over en worden we bijna van de brug af geblazen door de straffe zuidwesten wind. We gaan op zoek naar het prima restaurant met uitzicht op de Trieux, dat in het boek 'Het Kanaal' wordt beschreven, maar dat blijkt helaas niet meer in gebruik te zijn. Vanaf de brug zie je hoe de rivier kronkelt en je kunt nog 12 km verder varen onder de 18 meter hoge brug door.
Het hoogteverschil hier in de haven is gigantisch, bij laag water ligt de "non-tidal" marina hoog, een heel apart gezicht vanaf de steigers waar wij aan liggen.

Trebeurden-Port Blanc-Lézardrieux

Na een paar heerlijke dagen wordt het tijd om weer verder te gaan. De weerberichten voor de komende dagen zijn niet echt geweldig met een uitdiepend lage druk gebied, regen en veel wind. Vandaag begint de dag zonnig en de 2,5 uur die we nodig hebben om in Port Blanc te komen zijn droog. We kunnen lekker zeilen met de stroom mee en vinden de open baai met meerboeien zonder problemen. We houden een "stop over" om het tij af te wachten. Lekker even eten, lezen en slapen. De regen tikt op de boot en we liggen hier prima. Tegen half vijf gooien we weer los voor het tweede deel. Inmiddels is het weer droog (hoe konden we het zo plannen), de wind is wat toegenomen en iets gedraaid naar het westen. We nemen de veilige aanloop naar Lézardrieux, er liggen hier en daar nogal wat rotsen. Langs Ile de Bréhat is het echt prachtig varen, maar er staat een sterke stroom. De rivier "Trieux" is heel anders dan de Jaudy, die er naast ligt naar Treguier en waar we een paar dagen geleden zijn geweest. Het is groen en bebost op de oevers en pas laat doemt het plaatsje op. De havenmeester wijst ons een plek in de Tidal Marina aan en het valt voor de stroom niet mee om af te meren. We zien een paar boten dwars over de boeien varen en tegen steigers aanklappen.

Tegen acht uur zitten we tevreden in de kuip en wordt het de hoogste tijd om een hap eten klaar te maken. Naast ons ligt de N-joy en Luuk heeft al gauw een praatje. Zij hebben Ruud en Marijke en Erik en Coby onderweg ontmoet en we horen dat de Kabylia en de Ciseaux in Binic liggen, maar een paar havens hiervandaan. Het wereldje is weer klein.

Au coeur de la Cote de Granit Rose

Vandaag gaan we met de bus naar Lannion, een behoorlijk grote plaats aan de rivier Léguier. De bushalte bevindt zich (boven) in het dorp waar we puffend naar toe lopen. Het is warm, zeg maar heet. Je moet er niet aan denken om een paar keer per dag met deze temperatuur naar boven te lopen omdat je een boodschap vergeten bent. Er is een buslijn waarmee je langs de Cote de Granit Rose kunt rijden, maar wij houden het alleen op Lannion. Een mooie stad, waar op maandag helaas veel winkels gesloten zijn. Op dinsdag is er een markt, die ook de moeite waard schijnt te zijn. Na een paar uurtjes gaan we lekker terug, het is te warm voor de stad. Helaas zijn dan de winkels in het dorp dicht en de gote supermarkt is een heel eind (bergopwaarts) lopen. We steken daarom de duim omhoog en krijgen een lift van een aardige jongeman naar de Intermarché. Bergafwaarts lopend terug met een rugzak vol naar de marina is geen probleem en dan snel naar het strand.

Het was weer een topdag en 's avonds gaan we lekker nog even aan het strand zitten, waar het dan hoog water is en de zee ruist en bruist door de kiezelstenen. Heerlijk!

 

Eindpunt bereikt

Veel dorpjes aan de Franse kust liggen niet direct aan de haven, maar wat hoger. We spannen de kuiten dus weer aan en lopen omhoog naar de kleine dorpskern met natuurlijk de bakker, waar een rij voor staat, de slager een kleine supermarkt en een VVV. We halen vast wat informatie om morgen met de bus naar Lannion te gaan.

We hebben besloten dat Trebeurden het laatste plaatsje in westelijke richting is en dat we op ons gemak oostwaarts keren om leuke plaatsen te ontdekken. Brest is nog circa 83 mijl, maar de wind gaat na morgen draaien en we vinden het wel goed zo. Het ontdekken van de Bretagne beneden Brest bewaren we voor een volgende keer.

De Freebird is vanochtend vertrokken naar l'Aberwrac'h,maar wij willen hier nog wat rond kijken. Met dit mooie weer is het heerlijk om bij laag water naar Ile de Milliau te lopen, klauterend over de rotsen en klimmend naar het uiterste puntje op het eiland, waarvandaan je een geweldig uitzicht hebt over de zee, de baai en Trebeurden. Het pad is een aantal uren open bij laag water en echt een aanrader om te doen.

We zien het water in de haven omhoog komen over de neerklapbare drempel en het is duidelijk dat je hier niet direct naar binnen moet varen als de klep naar beneden gaat, want er staat dan een forse stroming. Er komen veel Engelsen binnen (vaak hebben ze hun boot in een Franse thuishaven) en het afmeren aan de andere kant van de steiger gaat niet echt makkelijk.

 

We zijn in het paradijs

Wat is het ongelooflijk mooi hier! Na een prima zeildag, met de wind achter en de stroom mee komen we aan voor de haven van Trebeurden. Het is dat we van Ruud en Marijke gehoord hebben, dat we hier aan moorings kunnen wachten, voordat je 3,5 uur voor HW over de drempel de haven in kunt, anders waren we hier niet naar toegegaan. We varen langs prachtige rotsen "Les Sept Iles" en komen in een baai, die werkelijk zo in de Carieb zou kunnen liggen. Het water is blauw, de lucht is blauw, de zon schijnt en wij doen niets anders dan genietend om ons heen kijken. In een woord geweldig!

Eenmaal in de haven krijgen we een prima plek (je betaald er dan ook genoeg voor) maar dat geldt echt voor boten vanaf 12 meter anders lig je wat ongunstiger. We eten lekker op een terrasje aan de boulevard met het geluid van een kabbelende zee op de achtergrond en een prachtig uitzicht. Dit is echt vakantie optima forma!

 

Speciaal voor Ruud hebben we nog een opdracht. Hoe kan het dat hier circa 6 meter minder verval is, dan in een plaatsje 11 mijl verder op? We horen het wel.

 

 

Berg op, berg af, het lijkt deTour de France wel

Het is stralend weer, mooie blauwe lucht, af en toe een wolkje, heerlijk. De korte broeken aan dus en lopen naar het dorpje met de echt oude huizen. Prachtig. De kathedraal stamt uit de vijftiende eeuw en de klokken luiden regelmatig, wat een geluid. De mensen die hier wonen zullen echt gewend zijn aan het bergop lopen, maar onze kuiten vinden het maar matig. Lekker even uitpuffen op een terras met een kop koffie, als echte Fransen voor de deur van het café.

's Middags pakken we de fietsjes, maar dat valt tegen. Naar het volgende dorpje Plouguiel is het alleen maar bergop en we staan al snel te puffen. Onze conditie is niet helemaal perfect. We fietsen nog een stukje door naar een schattig kerkje St. Laurent, maar houden het al snel voor gezien. Dit is niet te doen voor ons. De terugweg is een stuk eenvoudiger. We kijken nog even bij het riviertje Le Guindy dat uitkomt in Le Joudy. Het is laag water en dat maakt het nog mooier. De omgeving hier is werkelijk prachtig en het leven oogt hier zeer ontspannen.

We ontmoeten een paar Nederlanders met een camper, zij trekken net als wij rond, maar dan een stuk goedkoper, want hier in Frankrijk zijn een heleboel camperplaatsen gratis.

Ik ga ook nog even naar de kapper die wel heel enthousiast mijn manen onderhanden neemt. Met een coupe "standje vier" keer ik terug op de boot en Luuk moet even slikken. Voorlopig dus geen foto's van mij, want het moet eerst weer toonbaar worden. We drinken met Ruud en Marijke gezellig een biertje aan boord en bespreken de volgende stap voor morgen.