Uddevalla, valla, valle, vallen!

We liggen er dus uit! We hebben riant voetbal zitten kijken in Butler's waar ze een heleboel grote schermen hadden met de twee wedstrijden. Wij zitten vrij alleen naar Oranje te kijken, de meesten hebben belangstelling voor Duitsland-Denemarken. Dat was dus het EK. Als we terug komen op de boot belt Moos met de mededeling dat Chiara in het ziekenhuis ligt met een infectie en Sergio aan zijn oor geopereerd moet worden. Dat zijn geen leuke berichten.
De volgende ochtend spreken we af met onze Noorse buurman voor wat tips over de havens en plaatsen die we hier moeten gaan zien. We maken driftig aantekeningen en gooien los om naar Henan te varen. We zijn eerder los dan de FastUs, maar we zien ze niet volgen. Al gauw gaat de telefoon en vertelt Monique dat John gevallen is op de steiger en dat ze weer aan de kant liggen. We gooien het roer weer om en even later horen we dat John vol op zijn rug geklapt is en niet meer op of neer kan. De icepacks worden tevoorschijn gehaald en de Noorse buurvrouw, die fysiotherapeut is denkt dat het zijn spieren zijn. Op naar de winkel voor ibux (ibuprofen). John kan niet zitten en als hij ligt komt hij niet meer overeind. Met de val door het voorluik hijst Monique hem omhoog, maar hij heeft vreselijk veel pijn. Aan het eind van de middag wil Monique de huisarts bellen, maar dat kennen ze hier niet. Alles loopt via 112 en al snel komt de ambulance voorrijden. Ze geven hem een spuit zodat hij zelf uit de boot kan komen en helemaal groggy laat hij zich de ambulance in schuiven, waar hij een flinke morfinedosis krijgt. In het ziekenhuis gaat hij door de CT scan en gelukkig is er niets gebroken. Het duurt allemaal uren en we gaan langs voor wat morele steun. Uiteindelijk blijft hij een nachtje in het ziekenhuis van Uddevalla en nemen we aan het eind van deze roerige dag met Monique een borrel om een beetje bij te komen.
Sergio en Chiara zijn gelukkig weer thuis, dat zijn goede berichten. Uddevalla zal niet snel vergeten worden!