Afscheid van prachtige weken

Zondagochtend zwaaien we de Freebird uit, zij gaan weer terug naar de thuishaven en wij vertrekken naar Zierikzee. Het was reuze gezellig met elkaar. Er is bijna geen wind, maar het is alweer een mooie dag! Er is kermis in Zierikzee, maar niet op zondag en in de stad is het rustig. We liggen naast een boot van onze buurvereniging. De bemanning is druk aan het klussen aan de raampjes van de opbouw, die er uit zijn gehaald en opnieuw gekit en teruggeplaatst worden, het is een hele klus en leuk om naar te kijken! Het schip dat aan de andere kant ligt, gaat varen en wordt een paar uur later weer terug de haven in gesleept met motorpech. Luuk gaat even langs om te kijken of hij kan helpen, maar het is een oude motor van 30 jaar oud en het ziet er allemaal niet zo goed uit. Hij laat het verder maar aan een monteur over.
Van Zierikzee varen we naar Willemstad. Bij de Krammersluis is het natuurlijk druk, we doen er anderhalf uur over en dan zitten we weer op zoet water. Het valt nog mee dat het water niet groen is na het mooie weer van de afgelopen tijd. We zeilen lekker, maar er is weer niet veel wind en dan komen we te kort met onze kleine fok. In Willemstad treffen we Ad en Linda, die net aan hun vakantie beginnen en wordt er gezellig geborreld en gehapt met elkaar. De Symaer ligt ook in de haven en Erwin en Marjan komen even aan boord kijken. 's Avonds is er rondom ons heen flink onweer. Het flitst van alle kanten en er is even heel veel wind, maar verder valt het reuze mee.
Aan boord van de "boot zonder naam" worden nog wat technische zaakjes doorgenomen en 's middags varen we gezamenlijk naar Hellevoetsluis. De wind is westelijk en we zeilen een deel heerlijk. Nog even genieten van het mooie weer en dan zijn we weer in de thuishaven. Na een late borrel met lekkere hapjes worden we getrakteerd op een etentje in de stad. Het is nog moeilijk om een tentje te vinden waar om 21.00 uur de keuken nog open is, maar het lukt en we zitten heerlijk buiten. Er wordt gekookt door een stagiair, maar de saté is goed en de bediening is lachen. Een heerlijke afsluiting van mooie weken aan boord!

Topdrukte in Burghsluis

We zeilen weer naar de Ossehoek en treffen daar Joke, Leo, Roos en Sander. Ook weer gezellig, we zijn goed sociaal bezig! Er is behoorlijk wat wind en we verkassen een paar keer totdat we goed in de luwte liggen. We hebben geen zin om de kikkers uit het dek te laten trekken door de windvlagen. Na anderhalve week is het tijd om de Grevelingen te verlaten en varen we naar Zierikzee. Er zijn meer mensen die de sluis door willen en we doen er anderhalf uur over, voordat we op de Oosterschelde zitten. Natuurlijk hebben we de wind het grootste stuk tegen, jammer. Het weer is echter mooi en op het water is het heerlijk. We krijgen een fraaie ligplaats bij de watersportvereniging en 's middags doen we boodschappen. De biervoorraad moet tenslotte op peil blijven met dit warme weer.
Voordat we naar Burghsluis varen halen we nog even snel tompoucen, want Ruud en Marijke komen ook nog naar Burghsluis en we hebben het sinds onze Canada trip al over tompoucen bij de koffie. Wij hebben het geluk dat we gelijk een box in kunnen. In de loop van de dag wordt het topdrukte in Burghsluis. Waarschijnlijk wil iedereen met de beloofde temperatuur van 30 graden naar het strand. Als de Freebird binnen komt kunnen ze nog net als vierde langszij. De haven is vol en de havenmeester bijna overspannen!
We hebben hele gezellige dagen met elkaar, lekker fietsen naar de duinen en het strand, natuurlijk even afkoelen in zee, gezellig met z'n allen aan boord eten van ons grillplaatje en de dag erna fietsen naar Renesse. We gaan even op bezoek bij de Zeeuwse Stromen, waar Luuk de eigenaar van kent en we eten in de strandtent die gerund wordt door zijn zoon en vrouw. Het gebied hier is fantastisch en helemaal met dit weer wat een paar dagen echt on-hollands is. Nu is de hitte voorbij, maar de lucht is strak blauw en de nachttemperatuur wat normaler. Ook weer lekker!

Grevelingenmeer

We varen met de rubberboot naar de eilandjes en het strandje bij de haven en zwemmen veel. We hebben in jaren niet zoveel gezwommen als dit jaar. Heerlijk om even af te koelen en hier zien we gelukkig weinig kwallen. Natuurlijk gaan we ook naar De Ossehoek, het eilandje vlakbij Port Zélande. Ondanks de drukte kunnen we direct aan een steiger afmeren. De dag erna krijgen we een SAR melding op de Navtex dat er binnen een uur zware buien komen met onweer, windstoten en regen of hagel. We gooien los en zijn voor de bui in de haven van Port Zélande. Gelukkig is het een korte periode en klaart het snel weer op. Moos komt 's middags met Sergio en Chiarra aan boord en we vermaken ons met krabben vangen, ijsjes eten en varen in de rubberboot. Helaas heeft opa Luuk niet goed op de tankinhoud van de buitenboord motor gelet en moet er dus halverwege geroeid worden. Foutje! Het is een heerlijk dagje.
's Avonds keren de buien terug en komt er hevig onweer over ons heen. Gelukkig liggen we prima beschut en slapen we als rozen.
De dag erna komen Mariëlle, Wilco, Elisa en Nick aan boord en hebben we weer zo'n fijne dag. Natuurlijk op De Ossehoek krabben vangen en met het bootje varen en aan het eind van de dag zeilen we terug naar Bruinisse met Wilco aan het roer. De kinderen vermaken zich prima tijdens het zeilen en het is weer een topdag!
Vandaag liggen we het laatste nachtje op onze proefligplaats. We profiteren nog even van de waterslang op de steiger en doen huishoudelijke klusjes en boodschappen. We gaan nog even langs Cees en Mieke en 's avonds komt Jan Jaap nog even langsvaren. Het is al met al een en al gezelligheid hier op de Grevelingen.

Hittegolf op het Grevelingenmeer

We worden verwend met het weer. De afgelopen dagen zijn heet, zonnig en gezellig! Van het Veerse Meer varen we naar de Grevelingen. Jan Jaap is net de Grevelingensluis uit als wij er naar toe varen en we maken even een babbeltje, voordat wij gaan schutten. Ook Joke en Leo hebben net de Grevelingen verlaten en zijn onderweg weg naar Burghsluis. In Jachthaven Bruinisse gaan we voor een weekje "proefliggen", een actie van Zilt waar we ons voor aangemeld hebben. Zo ervaren we de afgelopen dagen hoe het reilt en zeilt in deze grote haven. Eén ding is al snel duidelijk, de bezetting van de boxen in de haven wordt niet goed genoteerd. Wij krijgen een box op steiger N toegewezen, maar later blijkt dat iemand anders deze ook al had betaald en die is niet blij dat wij er nu liggen. Voor de zekerheid gaan we dus nog maar even naar het havenkantoor om te checken of alles nu goed geregeld is.
Met dit prachtige weer is het tijd om de rubberboot op te blazen en dankzij het 12V pompje dat we van Ad hebben gekregen is dat een fluitje van een cent. We varen naar een strandje, de twee eilandjes en zwemmen regelmatig. Heerlijk om even af te koelen. Op de fiets doen we boodschappen in het dorp en de dagen vliegen voorbij. Agaath en Syb komen gezellig een dagje mee genieten en we zeilen naar Stampersplaat en terug, met Agaath stoer aan het roer. Ze trakteren ons op een lekker etentje op het terras van de Saillor's Inn.

Vandaag fietsen we door het mooie Zeeuwse landschap naar Dreischor, een fraai ringdorpje op Schouwen Duiveland met een museum en een heerlijk buitenterras met jammer genoeg een waardeloze bediening. Omdat we zo lang op onze koffie moeten wachten krijgen we een bon voor een proefglas wijn bij Wijnhoeve De Kleine Schorre, met 10 ha de grootste van Nederland. Ze hebben uitsluitend witte wijnen en we proeven twee soorten, heerlijk! We wanen ons, zeker met dit weer, in Frankrijk en dat allemaal zo dicht bij huis. Officieel is er vandaag een hittegolf in Nederland en de temperatuur daalt 's nachts tot 19 à 20 graden. Pfffff, het is maar goed dat we ons niet druk maken!

Veerse Meer

Sjaak en Hanneke komen gezellig op de fiets bij ons langs en we zitten tot heel laat buiten in de kuip. Zo horen zomerse avonden te zijn! De volgende dag varen we door naar het Veerse Meer, waar we op het eilandje Mosselplaat een mooi plekje vinden met voldoende diepgang. Het stroomt er vol met boten van wsv Arne en iedereen kent iedereen hier. Wij voelen ons een beetje indringers. Er wordt volop gebarbecued en gezwommen. Ook wij plonsen lekker het (zoute) water in. Er zijn wel kwalletjes, maar we proberen die te negeren. Tegenwoordig mag je maar 24 uur liggen aan de eilandjes en dan moet je de boot 150 meter verplaatsen. Een beetje krappe regeling waar iedereen over moppert. Er komt gelukkig geen controle en we pakken twee nachtjes op dit rustige plekje. Om ons heen zien we veel mensen mosselen rapen en van een vriendelijke buurman krijgen we er een paar om te proeven. Mmmm, lekker! Zo vers eet je ze nooit, maar het is wel een hoop werk om ze te sorteren en schoon te maken.
Gisteren was het een frissere dag met bewolking, maar vandaag is het al vroeg warm en loopt de temperatuur op tot 29 graden in de boot. We varen naar Kortgene en zoeken op de fiets verkoeling aan een strandje. Ook daar kriebelen de kwallen langs je armen en benen en het water ruikt niet zo fris. Als er allemaal honden in het water komen, is Luuk er wel klaar mee en zoeken we een terrasje op met een parasol. Pffff, het is afzien in de warmte, maar klagen doen we niet! Omdat de mosselen naar meer smaakten, eten we die lekker in het restaurantje bij de haven, we zitten niet voor niets in Zeeland. Na het eten nog even een rondje fietsen en nemen we een kijkje op een NCC camping met plaatsen pal aan het Veerse Meer.
Het KNMI heeft code geel afgekondigd, morgen schijnt het nog warmer te worden!

Volop zomer

We gaan van Nieuwpoort weer noordwaarts. Het blijft voorlopig zomeren aan de Belgische kust en op zee is het heerlijk. Er is weinig wind, maar je kan niet alles hebben. We vertrekken motorzeilend halverwege de middag, de stroom loopt wat later mee dan aangegeven staat, maar wat geeft het. Het plan was om naar Zeebrugge te varen, maar de Kabylia en de Ciseaux liggen in Blankenberge, dus besluiten we om daar heen te gaan. De havenmeester houdt een box voor ons vrij die we net op tijd bereiken, voordat het volloopt in de haven. Ruud en Mia staan te zwaaien op de pier en 's avonds gaan we op de borrel om weer even bij te praten. Heel gezellig! Zij vertrekken 's morgens vroeg naar de thuishaven en wij nemen het middagtij naar Breskens, nadat we Theo en Celia op de koffie hebben gehad en Cees en Leny even gedag gezegd hebben. Leuk om bekenden tegen te komen op de "patatroute".
's Middags komt er steeds wat wind en vanaf Zeebrugge kunnen we dan ook scherp aan de wind heerlijk zeilen. Met de stroom mee gieren we met 10 knopen snelheid de Westerschelde op en moeten we op tijd de zeilen inrollen om Breskens niet voorbij te schieten.

Na een dagje strand en fietsen steken we in de mist over naar Vlissingen. We hoorden al dat er aan de Belgische kust veel mist zat, maar wij hebben er niet veel last van gehad, het is alleen 's nachts erg vochtig, merken we als we opstaan. De bruggen van het Kanaal door Walcheren worden volgens een zgn. blauwe golf bediend, maar als je denkt dat je dan achter elkaar door de bruggen kan varen, dan heb je het mis. De golf ontgaat ons, maar goed, we bereiken Middelburg en krijgen daar een fantastische box toegewezen met een beetje wind en mooi uitzicht. In de stad is er markt, het weer is geweldig, kortom het vakantiegevoel zit stevig in het zadel.

Nieuwpoort

We doen niet veel, maar de dagen vliegen voorbij. Wat hebben we vrijdag ook al weer gedaan? Geen idee en het is pas twee dagen geleden! Gisteren zijn we in ieder geval naar Nieuwpoort gevaren op een rustige, vlakke zee. De wind houdt zich de laatste dagen erg rustig. Het is weekend en dat is te merken op zee. Wat een grote hoeveelheid zeiltjes. Het kan ook niet anders met dit mooie weer, iedereen wil het water op.
We zijn al weer vroeg in de haven en hebben daardoor een prima ligplaats bij de Koninklijke. Het is ook wel weer lekker om water, stroom en internet te hebben zonder muntjes. De boot krijgt een lekkere sopbeurt, want die zit onder het zand.
We pakken de fietsjes om even naar de boulevard te gaan en via de winkelstraat weer terug. Berend en Ina sturen een berichtje dat ze in Oostende zijn, we hebben elkaar helaas net gemist.
Vandaag klimmen we weer op de fiets. Er is bijna geen wind en via een prachtige kust fietsroute door Oost-Duinkerke komen we in Koksijde. Zo ontdekken we toch weer een nieuw stukje België.

Op het strand genieten we van de meegebrachte lunch en liggen we heerlijk in de zon. Plotseling is er geloei van ambulances, een echtpaar is gelijktijdig in het water onwel geworden en de reddingsdienst heeft ze er uit gehaald. Heel bizar. Er landt zelfs een helikopter op het strand om hulp te bieden.
We ontvangen het droeve bericht dat oom Ap vannacht is overleden. Het is niet te geloven dat het zo snel is gegaan. Nauwelijks een maand geleden hebben we elkaar nog gezien en we zijn blij dat we hun huwelijksfeest hebben kunnen meemaken.

Oostende - Brussel

Woensdag bellen we eerst naar Nederland om ons jongste kleinkind Nick te feliciteren, hij is al weer 6 jaar, hiep, hiep, hoera! 2 Uur voor laag water varen we Blankenberge uit. Er is gebaggerd, maar er staat wel een bord met de tekst 'gevaarlijke verondieping'. Gelukkig hebben we geen problemen. Op het fokje varen we met de stroom mee naar Oostende, heerlijk rustig en toch af en toe 7 knopen varend. Het is wel een stukje frisser dan de afgelopen dagen. We kijken eerst bij Robert in de buitenhaven, maar vinden er niet veel sfeer in zitten. Bovendien is de zeiler, waar we even naast aanleggen, bepaald geen gezellige man. Ook omdat de wind toe zal gaan nemen, besluiten we het Mercatordok in te gaan. Daar vinden we een prima plek met een mooie langssteiger en de kop op de wind. We liggen pal voor het treinstation en informeren gelijk naar een retourtje Brussel voor donderdag. We fietsen wat rond en bekijken de rode kunstwerken bij de buitenhaven. Er staan ook allemaal tenten voor een festival, dat op vrijdag en zaterdag los zal barsten. Met de aanleg van de pieren is ook het strand bij de buitenhaven helemaal veranderd.

Verder zijn er niet veel nieuwe dingen te ontdekken in het vertrouwde Oostende, behalve dan de grote Delhaize supermarkt met heel veel lekkere dingen vlakbij het Mercatorschip.
Er is een klein dipje in het weer en daarom gaan we op donderdag met een Summer Deal in de trein naar Brussel. Het blijkt hier veel warmer dan aan de kust en het is gezellig druk in het centrum. Op de Grote Markt staan allemaal geluidswagens van TV en radio en er is veel politie. Het blijkt een feestdag te zijn en we zien een aantal parlementsleden omdat er een speech is van de voorzitter van het parlement. Audi's en BMW's met chauffeur rijden af en aan. De gebouwen rondom de Grote Markt zijn prachtig en we lopen rond door de gezellige straatjes. Nu we er toch zijn, bekijken we natuurlijk Manneke Pis ook even en we vragen ons af wat de betekenis van dit ienie mieni beeldje eigenlijk is. Het is ook de dag van 'Brussel Danst' en we genieten van een geweldige rock'n roll band op de Grote Markt. Er wordt enthousiast gedanst op de uitstekende muziek en de sfeer is geweldig.

Als we terug komen in Oostende merken we pas goed dat het hier door de koude wind veel frisser is dan in het binnenland. We sluiten deze geweldige dag af met een heerlijk etentje in Café d'Ostende!

Zomer in Blankenberge

De sportvisser naast ons komt met een aantal enthousiastelingen om 5 uur aan boord. Een mooie tijd voor ons om wakker te worden en te gaan varen. We varen het Slijkgat uit en zien de zon prachtig rood opkomen. Het is nog stil op het water en ook Ouddorp reageert nog niet op onze oproep. We zetten het grootzeil, maar er is te weinig wind. De koers naar Blankenberge is voor de wind en het zeil doet niet veel. Het wordt een heel rustig motortochtje. Tijd om nog even lekker te dutten en vervolgens in bikini van de zon en de zee te genieten. Helaas mis ik door het dutje de twee bruinvissen die naar het noorden zwemmen. De stroom loopt bijna helemaal mee en om 12.30 uur zijn we al in Blankenberge, waar we een prima lege box aantreffen. Die is voor ons voor de komende paar dagen.
We hebben net de zeezegening gemist, die 's ochtends aan het strand heeft plaatsgevonden. Op de boulevard is het ontzettend druk. Het is natuurlijk weekend en het lijkt wel of iedereen naar de kust is getrokken. Ook wij strijken neer op een terras voor een Belgisch biertje, het is tenslotte 'vakantie'.
Maandag fietsen we naar Wenduine en gaan we 's middags naar het stand. De noord/noordoosten wind is echter fris en dan is het in de kuip lekkerder. Op de havenkade is er de hele middag en avond muziek en kinderspelletjes, georganiseerd door radiostation Anne. We kunnen het vanaf de boot allemaal horen en gaan 's avonds nog even kijken naar o.a. Belle Perès. Het publiek wordt in de gaten gehouden door de "gemeenschapswacht". Een woord waarbij wij aan heel iets anders denken :-)
Vandaag knopen we er nog maar een dagje Blankenberge aan vast. We worden de laatste dagen verwend met strakblauwe luchten en de hele dag zon. Het lijkt wel zomer!

Klaar voor de tweede helft

Vanaf Gouda zijn we snel in Papendrecht, omdat de Algerabrug tot onze verrassing 2x per uur draait en we daardoor de brug van Alblasserdam om 11.45 uur kunnen halen. De havenmeester in Papendrecht heeft een mooie plek voor ons naast de kraanbaan. Zo kunnen we, met de was, lopend naar huis. We regelen allerlei administratieve dingetjes thuis en we slapen gewoon op de boot. Het is wel apart. Ook donderdag doet de wasmachine zijn werk. Nu we er toch zijn .......
Vrijdag varen we over de Oude Maas en het Spui naar de thuishaven. We hebben accu's besteld, want we vertrouwen het niet helemaal. Bovendien is het wel heel luxe om de accu's in de haven afgeleverd te krijgen, dankzij Wim. Vrijdagavond rijden we even naar Stellendam om John met zijn 50e verjaardag te feliciteren. Hun vakantie is net begonnen en ze zijn 's ochtends uit IJmuiden vertrokken. Het weer is inmiddels echt zomers. Heerlijk, volop zon en een beetje wind, wat wil je nog meer. Luuk vervangt de accu's en schrobt de boot en nadat we ook wat boodschappen hebben gedaan, zijn we weer klaar om verder te gaan.
Zaterdagavond varen we naar de sluis. De sluismeester heeft waarschijnlijk een beetje last van de warmte, want het gaat allemaal héééél langzaam. Uiteindelijk meren we tegen half tien af in de buitenhaven, waar we de zon prachtig rood zien ondergaan.

We zitten weer op zout water. De wekker gaat op vroeg, want het tij begint om vijf uur ('s morgens!) te lopen. Pffff, noemen ze dit vakantie?

Een en al gezelligheid

We blijven een extra dag in Hoorn liggen. Het is gezellig in de stad en we treffen het met de markt op zaterdag en met lekker weer. We fietsen langs het terrein waar het Outdoor Stereo festival plaatsvindt. We horen het basgedreun op de boot en het schijnt een groot gebeuren te zijn. Bij de poort maken we een praatje met een bewaker, die ons vertelt dat het terrein al een paar dagen afgesloten is, omdat ze anders drugs verstoppen op het terrein. Het is voor jongeren vanaf 18 jaar toegankelijk, maar als we het zo horen blijven wij er maar liever ver uit de buurt. Het Oostereiland is meer wat voor ons oudere jongeren. Er zijn daar prachtig gerestaureerde panden met een bioscoop en een brasserie waar we 's avonds gaan eten.
De volgende dag zeilen we naar Volendam en komen we de Annabelle tegen die bij onze buren in Hellevoetsluis een ligplaats heeft. Op de Volendamse dijk is het druk, waarschijnlijk ook door het mooie weer. De terrassen zitten vol, bij de viskramen wordt goed verkocht en dit lijkt echt op vakantie.
Ina en Berend komen aan het eind van de middag bij ons aan boord. We hebben elkaar al een paar jaar niet gezien, maar ze zijn niets veranderd en we praten gezellig weer bij.
Maandag varen we over het Markermeer en via de Oranjesluizen weer naar Amsterdam. Bij de cruiseterminal ligt de Prinsendam van de HAL en onderweg komen we de Aida Stella tegen, een prachtig schip met een mooie beschilderde romp.

Als we voor de brug over het zijkanaal C moeten wachten kunnen we rustig eten en showen we onze Dutch Lady nog even aan de buren die naast ons komen liggen. Uiteindelijk liggen we tegen half tien afgemeerd aan de kade in Haarlem waar we op de borrel worden uitgenodigd bij Corjan en Marion van de Annabelle. Het is eindelijk weer eens een heerlijke avond om buiten in de kuip te zitten, zonder dat je wegwaait.
Vandaag varen we van Haarlem naar Gouda met een tussenstop in Alphen aan de Rijn. Lekker even shoppen met veel te veel aantrekkelijke dingen in de uitverkoop (!) en op de koffie bij Annemarie, die we ook al jaren niet gezien hebben. Toch leuk al die bekenden op de route!

IJsselmeer hoppen

We varen een paar uurtjes per dag. Op ons gemakje zeilen we van Makkum naar Medemblik, een heerlijk tripje. Het is weliswaar koud, maar met de zon erbij lijkt het tenminste op een beetje zomer. De volgende trip naar Enkhuizen is het meer afzien. Wat is het koud. Drie truien, zeiljack en muts doen ons helemaal niet aan zomer denken. De voordewindse koers helpt daar ook niet aan mee. We rollen een beetje met NW 5 naar de volgende bestemming. In de haven voelt het beter aan en pellen we ons langzaam weer uit. Op een terras met verwarming is het beter uit te houden. We wandelen wat en zien dat de Dromedaris gerestaureerd wordt. Met een giga-kraan wordt de torenhaan er afgehaald. Bij Messink Yachting staat de Sailia van Theo en Celia voor onderhoud op de kant. 's Avonds gaat bij ons heerlijk de kachel aan.
Vandaag weer een vergelijkbaar tripje naar Hoorn. De wind staat pal tegen en omdat het erg koud is op het water, varen we lekker op de motor, zodat wij uit de wind achter de kap kunnen blijven zitten. Ook nu komen we in de haven weer helemaal bij als we in de luwte liggen. We pakken de fietsjes om even de stad door te gaan. Midden in het historische centrum is op Roode Steen 200 kuub zand gestort en wordt er een beachvolleybal tournooi georganiseerd.

Aan het eind van de middag komt Astrid gezellig even langs. Eens in de paar jaar zien we elkaar en dat is altijd leuk.
Vanwege het weer halen we de erwtensoep uit de vriezer. Waar blijft de zomer????

Lekker zeilen en klussen

Eindelijk is de wind tot bedaren gekomen. We hebben vijf heerlijke dagen op Vlieland gehad en sluiten dat af met een gezellig hapje eten in ‘t Badhuys aan het strand. De wekker gaat op kwart voor zeven, maar we zijn vroeg wakker en hebben op dat tijdstip de haven al verlaten. Het waait West-Zuidwest 4-5, het zicht is goed, het is droog, maar wel koud!  Brrr, snel een muts op in de koude wind. We zeilen heerlijk naar Harlingen met een lekkere stroom mee en met de brugopening van 9.25 uur liggen we al weer vroeg afgemeerd in een box aan de drijvende steiger. Is dat even boffen. Zo hebben we nog een lekkere lange dag voor ons en tijd genoeg voor boodschappen bij de Aldi (onze huisleverancier van bier) en een knipbeurt bij de kapper. Mijn warrige bos haar wordt flink gekortwiekt.

De keersluis sluit een uur voor hoog water en we hebben dus geluk gehad dat we zo vroeg zijn vertrokken.

Vanochtend trakteren we onszelf op een ontbijtje bij de Hema, op een steenworpafstand van onze ligplaats. Het weer ziet er vandaag vriendelijk uit. Wat wolkjes en vooral veel zon. Heerlijk! We vertrekken ruim een uur voor HW en zeilen door de Boontjes naar Kornwerderzand. Het is echt genieten vandaag en met ons doen meer mensen dat, wamt het is behoorlijk wat drukker op het water. Iedereen komt in beweging. Bij de sluis in Kornwerderzand gaat het een stuk sneller dan vorige week en zo liggen we aan het begin van de middag in Makkum. Luuk ziet iemand van het Sailcentre Makkum lopen en vraagt of zij de achterstagen kunnen inkorten. Deze zijn vanaf het begin al te lang en niet meer strakker te zetten. We varen daarom naar hun kantoor en haven waar de tuiger met een auto langs komt om de klus te klaren. We kopen gelijk een zgn. doughnut buffer tegen beschadiging van de grootzeilval. Dat is ook weer geregeld.

Het wordt een beetje klussenmiddag, want de boot wordt weer van het zout ontdaan, de was gedraaid en binnen schoongemaakt. Na het eten strekken we nog even onze benen aan de ‘boulevard’ van Makkum en ondertussen proberen we ook nog onze Spanje reis voor de komende winter op de rit te krijgen. Al met al een bezig dagje.

Helemaal uitgewaaid!

We zitten waarschijnlijk in de meest winderige hoek van Nederland. Tsjonge, tsjonge, wat een wind! We hangen schuin in de box en het lawaai van de ZW-wind 6-7-8 door de masten is enorm. Er is weinig beweging in de haven van vertrekkende of aankomende schepen. Zelfs de bruine vloot is nauwelijks aanwezig, maar dat kan ook komen omdat iedereen op Terschelling zit bij het Oerol festival. Het regent veel, maar als het even droog is worstelen we tegenwind op de fietsjes naar het dorp, omdat we toch wel graag vers brood willen hebben.
De KNRM vaart met de Graaf van Bielandt een groepje geestelijk gehandicapte kinderen rond en Luuk regelt dat we mee mogen meevaren. Het is gaaf om met de harde wind over het Wad te scheuren. Schipper Dirk heeft er zin in en de kinderen gillen als de boot een scherpe bocht maakt en de kuip vol water stroomt. Zij (en wij) hebben plezier en vinden het erg stoer om met zwemvesten aan en een stevige wind zo hard te varen.

Als er eindelijk een zonnestraaltje te zien is lopen we voor de wind een stuk over het strand. Het zand raast over het strand en we worden echt gezandstraald. Tegen de wind in is het gewoon niet te doen. We komen achter de haven weer uit, we zijn helemaal uitgewaaid!

Nieuwe haring en fietsen

Woensdagmiddag wordt het eerste vaatje haring geveild in de Dorpsstraat en de opbrengst gaat naar het kinderkoor van Vlieland. Om vijf uur staan de mensen rondom de haringkar. Het kinderkoor zingt onder begeleiding van Drijfhout een paar liedjes en "dr. Deen" doet spontaan een dansje met haar man. Het bieden is leuk en het resultaat is uiteindelijk € 900,-, een recordopbrengst op het eiland.
Donderdag gaan we fietsen. Het is met die kleine wielen (èn zonder trapondersteuning) een heel verschil met thuis! Het is droog, maar op de buienradar zien we felle buien naar het noorden trekken. Het is heerlijk rustig op het eiland en voor het windje zijn we al snel op het prachtige witte zand van de Vliehors. We strijken neer op het terras van het Posthuys, totdat het er wel erg dreigend uit gaat zien. Tegen de wind in doen we er wel iets langer over om terug te fietsen. De buien komen 's middags, maar zijn hier gelukkig niet zo hevig als in Gelderland en Drente en 's avonds is het weer droog, maar wel een stuk koeler. We verbazen ons over de leegte in de haven, er is ruim voldoende plek.
Vandaag, 21 juni, begint de zomer, maar het weer trekt zich daar niets van aan. Het regent een groot deel van de dag en de wind trekt in de middag aan tot WZW 6-7. Het lijkt meer op herfst! We zeggen een extra lijntje op erbij voor de zekerheid en doen toch maar even de zeilpakken aan voor een wandeling naar hotel Seeduin. Lekker even een frisse neus halen.
Vanavond gaan we op de borrel op de l'esprit bij mensen die we kennen van de Dehler club.

Vlieland

Dinsdagochtend wandelen we op ons gemakje door Hindeloopen. Eindelijk weer eens vers brood, lekker! Rond 11 uur vertrekken we en buiten op het water lijkt het wel warmer dan in de haven. Het is een beetje klef weer, met weinig wind, maar toch lekker even zeilen naar Kornwerderzand. Het is niet druk bij de sluis, waar we even moeten wachten. Als het licht op groen gaat gooien we los, maar het blijkt niet de bedoeling dat we invaren. De sluis draait alleen voor de "reddingsboot". We maken dus weer vast en even later worden we naar de grote sluis gedirigeerd, waar het allemaal niet echt snel gaat. Nou ja, we hebben geen haast. Onder de rand van het sluiskantoor zien we een heleboel zwaluwnestjes onder een richel. De vogels vliegen af en aan en het is een drukte van belang.
Het is heerlijk om weer op zout water te zijn en met de stroom mee zijn we in een uurtje bij Harlingen, waar we naast een motorboot afmeren in de Noorderhaven. Inmiddels het het toch wel erg warm geworden, zeker in de haven. Snel alle luiken open en het zonnescherm op en op zoek naar een verkoelend ijsje. We vinden het altijd gezellig in Harlingen en zeker met dit weer als de terrasjes goed bezet zijn. 's Avonds komen we een apart type tegen met een bijzondere fiets. Een soort ligfiets met omhulsel op drie wielen. Hij is er vorig jaar mee naar Noorwegen gefietst en tijdens het praten maak hij steeds foto's van langslopende mensen.....
Het is een zwoele zomerse avond die we, lekker lezend, in de kuip doorbrengen. Vanochtend zijn we al vroeg uit de veren. Met de brug van 6.55 uur (2 uur na HW) verlaten we de haven. Het is rustig op het Wad met te weinig wind (N 1-2) om te zeilen. De buienradar geeft aan dat er onweersbuien kunnen komen en Piet Paulusma meldde gisteravond dat watersporters al vanaf de ochtend van het water af moeten zijn. Het zicht is matig, maar met hulp van de plotter kunnen we de boeien goed vinden en na 2,5 uur varen liggen we veilig in Vlieland. Later in de ochtend horen we onweersgerommel vlakbij en spat het af en toe, maar het maakt ons niet uit. We zijn op Vlieland!

Hindeloopen

We zijn al een week aan boord en vandaag in Hindeloopen aangekomen. Zo lang hebben we er nog nooit over gevaren, maar dat komt natuurlijk ook door de drie nachten in Lelystad. We vinden het eigenlijk wel relaxt zo. Gisteren hebben Ditty & Richard ons opgepikt, zodat we het 50-jarig huwelijksfeest van oom Ap en tante Tiny konden meemaken in Friesland. Een feestje met een dubbel gevoel. Gelukkig werkte het weer mee en konden we in de tuin genieten van alle hapjes en drankjes en bijpraten met de familie.
Vanochtend verlaten we dan Lelystad, waar we prima hebben gelegen tegen een zeer bijzonder feestelijk prijsje! De wind is noordoost 3 en we zeilen heerlijk tot voor Stavoren. Het laatste stukje doen we op de motor. Het valt ons op dat er aardig wat boten op het water zijn op zo'n doordeweekse dag in juni, maar misschien komt het ook door de weerberichten voor de komende twee dagen. Ruim 30 graden is geen Hollandse temperatuur, maar dat schijnt het wel te gaan worden. Hier in het noorden is daar vanavond nog niet veel van te merken, dus we wachten het maar af.

Lelystad

We hebben een hapje gegeten in de IJ-kantine, de voormalige kantine van de NDSM. Ze hebben een video draaien met oude beelden over de geschiedenis van de werf. Erg leuk. Tegenwoordige zit er ook een Hema op het terrein, voor ons zeker een aanwinst om brood en wat lekkers te kopen. Vrijdag varen we via de Oranjesluizen en het Markermeer naar Lelystad. De wind is gelukkig geluwd en met wat zon varen we rustig voor het lapje naar de Houtribsluizen. Bij Deko Marine leggen we de touwtjes voor 3 nachten vast. We treffen het want ze bestaan 15 jaar en op zaterdag is er feest met kraampjes en een BBQ. Vanwege het feest mogen we gratis liggen, boffen wij even! We lopen naar Bataviastad en winkelen gezellig in de outlet stores. 's Avonds komen John en Monique van de Fastus. Het is hun thuishaven en het is een gezellig weerzien wat we aan boord vieren met een drankje.
Zoals gezegd is er zaterdag feest. Helaas zit het weer in de ochtend niet mee. Een harde wind (6-7) blaast bijna de tent weg waarin we koffie en gebak krijgen en door de harde regen sta je met je voeten in het water. Een aantal bedrijven heeft een kraampje ingericht met o.a. watersportartikelen, er is een poetsdemonstratie en in de loods van Schaap ShipCare is de Nuna 6 te bekijken. We leren weer wat over zonne-energie en de voorbereiding voor de komende Challenge in oktober in Australië. De TU Delft studenten in het team zijn 1,5 jaar bij het project betrokken en zetten daarvoor hun studie even opzij. In de kraam van het Zuiderzeemuseum vertellen ze over ouderwets zeilen maken en touwwerk. Ze hebben de zeilen voor de Batavia gemaakt en zijn daar 6 jaar mee bezig geweest. Alle stiksels worden met de hand gemaakt. Helaas heeft een brand alle zeilen verwoest en zijn ze nu al weer jaren bezig om nieuwe te maken. Het Bataviakoor treedt op met zeemansliederen en een dixielandband geeft later in de middag een gezellige sfeer op het horecapleintje. Gelukkig laat de zon zich ook nog zien. John en Luuk rijden naar Almere naar de zeilmaker voor John en om te kijken naar nieuwe accu's voor ons, maar deze laatste missie slaagt helaas niet.
De BBQ is goed verzorgd en in het avondzonnetje smullen we van de salade, hamburgers, worstjes, stokbrood, etc. We hebben het nog niet zo slecht hier in Lelystad!

Dutch Lady is weer onderweg

Na het geweldige Canada-camper avontuur zijn we nu weer met onze vertrouwde Dutch Lady onderweg. We hebben snel onze spullen weer verplaatst naar de boot, wat voorraad aan boord gesleept en het huis gepoetst, zodat we maandagmiddag er helemaal klaar voor waren om weer te vertrekken. Het getij is niet gunstig voor een trip over zee en omdat we toch geen haast hebben varen we binnendoor. Een eerste overnachting bij de Volkeraksluis (naast een prachtige SK) en dinsdag via Dordrecht naar Gouda, waar we na de spoorbruggen blijven overnachten. woensdag varen we via de Gouwe, Alpen a.d. Rijn en de Brasem naar Haarlem. Omdat we nu eens halverwege de middag in Haarlem komen, hebben we tijd om lekker door de stad te slenteren en te genieten van de fraaie historische panden en de winkels. Een biertje op een terras geeft weer een echt vakantiegevoel.
Vandaag, donderdag, is het een ruige dag met windstoten van 6-7-8 Bft. en er is een storing met de spoorbrug waar we pas om 11.42 uur doorheen kunnen varen. Door de harde wind achter is het ontzettend lastig om voor de sluis van Spaarndam aan te leggen. De golven klotsen over het achterschip de kuip in. Gelukkig halen we de brug over de A9 van 13.00 uur en gelukkig draait deze. Vanaf windkracht 7 stopt hij er namelijk mee en die windkracht zien we echt regelmatig op onze meter staan.
We liggen voor het eerst in de Amsterdam Marina op de voormalige NDSM werf. Vlakbij mijn roots Tuindorp Oostzaan en waar mijn vader jarenlang als machinebankwerker op de NDSM heeft gewerkt. Daar waar de mammoettankers in twee delen werden gebouwd. Op de fundatie van de kranen zijn nu moderne kantoren gebouwd en er zijn nog meer plannen om deze kant van het IJ fraaier te maken.
We zijn blij dat we zonder schade liggen afgemeerd. Straks maar eens een rondje in de buurt maken om te kijken wat er allemaal veranderd en nieuw is.

Het einde van een geweldige Canada reis

De koffers zijn weer gepakt, de camper wordt schoon gemaakt en de laatste 13 km gereden naar Fraserway. Nog een laatste keer de brandstoftank afvullen en dan is het over. Bij Fraserway loopt alles gesmeerd. De km eindstand wordt opgenomen, de olie wordt gecheckt en alles wordt uit de camper gehaald. Er is een wasstraat en even verderop zijn poetsvrouwen bezig om de camper weer klaar te maken voor de volgende huurders. We hebben gelukkig geen problemen gehad en de 2556 km die we gereden hebben zijn probleemloos gegaan.
Het was een fantastische trip, jammer dat het over is. Gelukkig hebben we de foto's nog en een, hopelijk, mooie film van alles wat we gezien hebben.
Het is nog even afzien op de terugvlucht, met een tussenstop in Galgary een lange zit, maar dat moeten we er maar voor over hebben.
Het was geweldig en, samen met Ruud en Marijke, heel gezellig. Truus heeft ons goed de weg gewezen in het prachtige Canada en ons verrassende wegen laten zien. Ons rest mooie dromen en mijmeringen over bergen, (oude) bomen, watervallen, eekhoorns, herten, elken en beren!

Vancouver

Onze laatste dag om op ontdekkingstocht te gaan. We nemen de bus en de Skytrain naar Canada Place en kopen bij het Info Centre tickets voor de Capilano Suspension Bridge. Er gaat een free shuttle naar toe en in een half uur vanaf het centrum zijn we er. Eerst maar even een kop koffie/chocolademelk voordat we ons tussen de bomen wagen. Het is echt een toeristische trekpleister, maar wel erg leuk. Er speelt een leuk bandje en de sfeer is gelijk gezellig. De hangbrug van 137 meter op een hoogte van 70 meter over de kloof is indrukwekkend. We waggelen naar de overkant. Het is maar goed dat we zeebenen hebben. Er is een hele route door het regenwoud over houten vlonders met veel uitleg over het eco systeem. Omgevallen bomen dienen als "nurse place" voor andere natuurlijke elementen en het duurt 600 jaar voordat een boom vergaan is. Het is erg leuk om op hoogte van boom naar boom te lopen over kleinere hangbruggen en tot slot is er nog de "Cliff walk", waar je op uitstekende plateaus hoog boven de grond loopt. Met de glazen vloeren hier en daar is het heel apart en je moet geen last hebben van hoogtevrees. Er is ook informatie over het watermanagement. Zou onze Koning hier al eens geweest zijn? Het park is beslist de moeite waard.
We nemen het stadsvervoer naar de Seabus en met de ferry gaan we weer terug downtown, genietend van de skyline van Vancouver. Tot slot laten we Ruud en Marijke nog even de gasklok zien en we treffen het, op het hele uur geeft de klok een heel leuk deuntje, vergezeld van stoomstootjes.
We zijn moe en voldaan en gaan terug naar onze woonwagens, waar we de restjes eten in een pan bij elkaar gooien voor een laatste maaltje "aan boord". Het is tijd om op te ruimen, schoon te maken en de koffers te pakken. Morgenochtend maken we het laatste ritje naar Fraserway om ons huisje weer in te leveren. Voor vanavond hebben we nog een restje wijn, dat we gezellig met z'n vieren opdrinken.

It's raining cats and dogs in Vancouver

De ferry van Swartz Bay vertrekt om 9.00 uur, dus we rijden tegen acht uur de campground af. De benzine is hier goedkoper dan aan de overkant, dus de tanks worden weer afgevuld. Er is veel verkeer richting ferry en we zien onderweg dat de bezetting 44% is. Bij de terminal aangekomen hebben we een discussie, omdat we met een restsaldo blijven zitten op de door ons in Horseshoe Bay gekochte BCferry kaart. Dat was niet de bedoeling! Het saldo is niet refundable en we krijgen een formulier mee, zodat we thuis de tickets kunnen opsturen in de hoop dat ze het saldo terugstorten.
Aan boord gaan we daarom eerst maar even langs bij het kantoor van de stewart, waar we de handel inleveren en ons beloofd wordt dat we het geld terug krijgen.
Het regent en het zicht is matig, wat heel jammer is, want we varen tussen eilanden door en we hoopten eventueel nog wat walvissen te zien. Het is buiten geen pretje tijdens de 1,5 uur durende oversteek. De koffie aan boord is gelukkig lekker heet.
Vanaf Tsawwassen zoeken we in het drukke verkeer onze weg naar de campground van Burnaby Cariboo en dat valt in de regen niet mee. We doen er bijna 1,5 uur over om de circa 30 km af te leggen. Hoewel er veel campers staan is er gelukkig nog plek voor onze campers. De prijzen hier zijn de hoogste van de hele Canada trip en de plekjes zijn het kleinst. Er is wel een zwembad en lekkere douches en we staan "full hooked up".
Na de boterham gaan Luuk en ik, voorzien van parapluutjes, met de bus naar de Sky Train die ons na één overstap downtown brengt. Wat een drukte hier qua verkeer, een gekkenhuis gewoon. We zijn blij dat we de camper "gestald" hebben.
We lopen eerst naar gastown voor de bekend stoomklok, die elk kwartier fluit en op de hele uren een deuntje laat horen. Daarna shoppen we in de winkelstraten en een heel groot winkelcentrum. We eten weer lekker bij de Cactus Club. Vermoeid keren we weer terug op de campground, waar Ruud & Marijke ons een lekkere kop koffie aanbieden. Zij zijn vanmiddag "thuis" gebleven vanwege het weer. We komen weer helemaal bij. Als we gaan douchen zien we twee wolven vlak bij de ingang van de campground.
Nu maar hopen dat onze laatste dag morgen niet helemaal verregend, want we willen graag nog wat meer zien hier.

Downtown Victoria

We wachten netjes totdat er om 9 uur bezetting is in het kantoortje van de campground, zodat we kunnen betalen voor de afgelopen nacht en gelijk reserveren voor de komende nacht. Nadat we weer wat flappen hebben neergeteld, rijden we 22 km over highway 17 naar Victoria. We zetten de campers neer in Beacon Hill Park waar je 3,5 uur gratis mag staan en waar voldoende ruimte is voor onze woonwagens. In het park lopen mooie pauwen rond.
Het is een paar blocs naar de Inner Harbour en het Parlementsgebouw, een mooi pand met een prachtig plafond en een fraaie "kamer" waar de vergaderingen gehouden worden van het parlement van British Colombia. Het huidige Parlementsgebouw is officieel geopend in 1898. Uiteraard is er een staatsportret van Queen Elisabeth, die hier 23 keer op bezoek is geweest. Buiten staan acteurs, die een rol spelen van de Koningin en andere beroemdheden en die je tijdens de officiële toer tegen kan komen.
We lopen verder langs de haven, helaas is het weer regenachtig en informatie bij de whale watch tours, doen ons besluiten dit onderdeel te laten schieten. Het is niet de goede tijd, ze kunnen niet zeggen of er orca's zijn, wel zeehonden en vogels en af en toe een ander soort grote vis.
We bekijken de winkeltjes en Bay Centre, een groot winkelcentrum. De lunch in het World famous Cactus Club café is prima. Christmas Village is helaas gesloten en Market Square erg leeg en stil. We zien de Johnston Bridge en langs het Fairmont Empress Hotel lopen we weer terug naar het park. We zijn een beetje moe van het lopen, maar gelukkig is het droog geworden.
We rijden terug naar Saanichton langs de kustroute, via Oak Bay en Uplands Park. Er staan schitterende vrijstaande huizen, een leuke rit!
De voorraad laatjes beginnen leeg te raken en de waszak vol. Nog maar twee nachtjes en dan vliegen we weer terug, maar morgen eerst naar Vancouver.

Totems en tuinen

We hoorden onderweg dat het in de buurt van Vancouver heel vaak regent en dat merken we vandaag op Vancouver Island. Het wordt een grijze, koude, natte dag. We zoeken eerst de totempalen in Duncan en gaan even langs bij het informatiecentrum om ons ook te laten informeren over whale watching mogelijkheden. We moeten even wachten totdat het kantoor opengaat en de meneer die ons te woord staat, is dan kennelijk nog niet goed wakker. Volgens hem kunnen we orka's gaan bekijken voor ca. CAD 25 p.p. in Cowichan Bay.
We lopen eerst maar even door de straatjes met de totempalen. Er zijn een paar leuke, maar de meeste zijn erg donker en mede door het weer een beetje somber. Een kop koffie en warme chocolade brengen ons weer een beetje op temperatuur, want het is bepaald niet warm te noemen met 14 graden. Bij Staples kijken we even rond naar tablets en kopen we een iPad camera connection kit, zodat we de foto's erop kunnen zetten.
Iets verder rijden ligt Cowichan Bay, dat er leuk uitziet met winkeltjes, restaurantjes en een haventje. Helaas is er op maandag niet veel open. We moeten wachten tot 12.00 uur op de man van de whale watching en horen dan dat de prijs iets anders ligt, namelijk CAD 115,- excl. tax. Mede vanwege het slechte weer, besluiten we dit maar niet te doen.
Via een "scenic route" rijden we naar de Butchart Gardens. Onze Truus laat ons leuke straatjes zien, maar neemt niet echt de meest voor de hand liggende route. Gelukkig zijn we nog ruim op tijd om de tuinen te bekijken. Het is ook hier niet goedkoop (waar wel in Canada?), maar de tuinen zijn de moeite waard. Overal liggen paraplu's en die hebben we helaas echt nodig. We genieten van de prachtig aangelegde sunken garden en japanse tuin. De rozentuin staat nog niet in bloei in deze tijd van het jaar. Er staan rozen vernoemd naar o.a. Dolly Parton enYves St.laurent.
We overnachten in Saanichton, 21 km van Victoria wat morgen op het programma staat.

Oude bomen, Nanaimo en Chemainus

Het is een kwartiertje rijden naar Cathedral Grove, waar bomen staan van 300 jaar oud en één big tree van 800 jaar. De omvang van deze boom is gigantisch. Het is jammer dat het erg blubberig is in het bos, dus we lopen maar een klein rondje. Daarna rijden we via Parksville naar Nanaimo waar we langs het waterfront een haventje bekijken, de bastion (inclusief doedelzak speler), een leuk winkelstraatje, waar de meeste winkeltjes helaas gesloten zijn, en een kerkje.
Langs Ladysmith komen we aan in Chemainus. Hier zijn veel mooie muurschilderingen en een winkeltje waar het hele jaar door kerst is. Ze hebben prachtige, handgemaakte, dingen en we zitten ineens in kerstsfeer. Nog 212 dagen tot Kerst!
In de gezellige winkelstraat is verder een ouderwetse store, met allerlei soorten soep en pasta/rijst ingrediënten en we vinden een echte Hollandse bakker (op klompen). In de vitrine liggen Arnhemse meisjes, Jan Hagel en Spritsen, maar helaas geen Tompoucen, waar Luuk al twee weken om vraagt. Stroopwafels importeert hij ook, maar daar betaal je hier dan ook de hoofdprijs voor. We maken een praatje met de bakker en drinken een kop koffie met wat lekkers erbij. Hij geeft ons een tip om vanuit Cowichan Bay orka's te gaan bekijken, iets om in gedachten te houden.
We rijden vandaag maar 120 km, maar de dag vliegt voorbij als je hier en daar lekker rondloopt.
Het is zo weer tijd om een campground op te zoeken. Op goed geluk rijden we de Chemainus River campground op, we hebben een plek met elektra nodig om de camera's weer op te kunnen laden. Het is niet echt goedkoop, maar we onderhandelen een gratis bundel firewood en besluiten hier te blijven. Lekker met stroom en water.
's Avonds genieten we van het kampvuur. Luuk splijt het hout als een echte houthakker! We raken helemaal gewend aan het camperleven.

Vancouver Island

Het wordt elke dag vroeger opstaan. Vandaag rijden we om 7 uur al naar de dump- en waterplek, omdat onze ferry naar Vancouver Island al om tien over acht vertrekt. We zijn in ieder geval ruim op tijd, want de terminal zit op 5 minuten rijden van de campground. Met onze plastic kaart is het inchecken zo gebeurd. De overtocht duurt 1 uur en 20 minuten. Het is frisjes en niet zo'n mooie dag als gisteren. Aan boord drinken we lekker een kop koffie en om ons heen zitten veel mensen aan het ontbijt met scrambled eggs en spek. Aan sommigen kan je wel zien dat ze dat heel veel eten!
Na aankomst zoeken we eerst het Visitors Information Centre op bij Cumberland. Het eerste stuk is het erg druk. Er zijn heel veel grote stores, hotels en benzinepompen, maar vandaag slaan we de laatste maar eens over.
We rijden via de oude Highway 19A naar het zuiden. We besluiten om niet naar Tofino te rijden, omdat dat een dag heen en een dag terug rijden betekent. We stoppen bij Fanny Bay, waar een heleboel zeehonden op drijvers liggen. Ze maken een gigantisch kabaal en we vinden het echt iets voor Animal Crackers. Af en toe vallen ze elkaar met veel geluid aan, om zich vervolgens weer neer te vlijen en verder te doezelen in de zon. Ook wij doen dat. Het laatste dan! We zetten de stoeltjes buiten en genieten een uurtje heerlijk in de zon, voordat we weer verder rijden naar Coombs. In dit plaatsje zijn er huizen met dakbedekking van gras, waarop geiten lopen. We weten niet wat we zien als we er aankomen. Het is een drukte van belang en het is net zo toeristisch als Valkenburg. Er lopen inderdaad geiten op een dak, maar het is niet helemaal ons ding. Gelukkig hebben ze er wel heerlijk ijs!
We stoppen vandaag op campground Little Qualicum Falls, een paar minuten rijden voor MacMillan Park, waar bij Cathedral Grove 800 jaar oude, grote, bomen staan. Het is te ver om hier naartoe te lopen en daarom maken we in de directe omgeving een heerlijke boswandeling naar de Falls.

Volop zon aan de "Sunshine Coast"

Een plek aan het water bevalt ons als bootjesmensen natuurlijk prima en helemaal als je wakker wordt met een strakblauwe hemel en een fantastisch uitzicht. Omdat de ferry om 9.25 uur vertrekt, gaan we vroeg op pad. De afslag naar de terminal in Horseshoe Bay is een beetje lastig te vinden, maar na een lus vinden we de juiste exit en komen we op tijd aan. Een zeer vriendelijke dame informeert ons over de prijzen voor een rondje via de Sunshine Coast naar Vancouver Island. Het kost aardig wat meer dan alleen een overtocht naar Nanaimo, maar we doen het toch maar. Voor CAD 300,- kunnen we het rondje maken tot onze eindbestemming Vancouver.
Na een kop koffie in de Village schepen we in en brengt de eerste ferry ons naar Langdale. Het is een prachtige trip van 35 minuten tussen de eilanden door. We doen (alweer) een tankstop en rijden naar Sechelt om bij de foodstore ook voor de inwendige mens te zorgen.
We rijden nu aan de Sunshine Coast en dat klopt helemaal. Het is een stralende dag, de omgeving is mooi groen met prachtige huizen en kleurige tuinen. In Smuggler Cove eten we ons broodje op in de zon aan de oceaan. Wat wil een mens nog meer!
We hebben gehoord dat er in Egmont wereldwijd kayakkers komen om bij het juiste tij spectaculaire dingen te doen. We rijden er heen, maar het blijkt nog een uur lopen en dan halen we de volgende ferry niet. We relaxen daarom maar wat, lekker in de zon en rijden dan naar Earls Cove voor de volgende oversteek. De tocht naar Saltery Bay is ook weer schitterend en duurt 50 minuten. In de verte zien we een waterval in de bergen en donkere wolken met een regenboog op het vaste land. Wij varen in de zon en genieten, het is alleen maar genieten.
In Saltery Bay aangekomen kijken we op de eerste campground, maar die vinden we te donker onder de hoge bomen. We willen de mooie lucht zien en dat vinden we op een plek, pal aan het water, in Powell River aan Willingdon Beach Campsite. "Paradise by the sea" en dat klopt helemaal. De zeehonden zwemmen voor de deur, de zon gaat mooi onder en wij zijn helemaal happy.

Ik zag twee beren .........

Na een avond en nacht met regen, worden we wakker met laag hangende wolken tussen de bergen. Een prachtig gezicht. Even een sani-dump stop en dan zoeken we de eerste de beste benzinepomp op. Gisteren hebben we 361 km gereden en het eerstvolgende benzinestation is 100 km verderop. Je moet er niet aan denken om hier zonder benzine te staan.
Route 99 is geweldig mooi, met steile hellingen van 13 en 15 procent. Er zijn "one lane" bridges van hout en we slingeren door Coast Cariboo. De namen van de rivieren worden ook in het Indiaans aangegeven, maar daar kunnen we niks van maken. Aan de bewoners in een klein, rommelig dorpje kan je wel zien dat het van oorsprong Indianen zijn. Er staan er twee te liften, maar het lijkt ons geen goed plan om ze mee te nemen.
Op de bergen ligt sneeuw en we komen in de wintersportplaats Whistler, waar in 2010 de Olympische Spelen zijn gehouden. We parkeren de RV's op een grote parkeerplaats en wandelen door het stadje met leuke huizen, winkels en restaurantjes. Het verrast ons dat hier heel veel aan fietscross wordt gedaan. Er zijn talloze fietsenwinkels en er is een speciale lift (lijkt op een ski-lift) om de bikers naar boven te brengen, waarna we ze onder de modder naar beneden zien komen. Het is wel een overgang om van de rustige parken in het bruisende Whistler rond te lopen. We hoorden dat het hier allemaal heel duur is, maar in de supermarkt en bij Starbucks vinden wij het wel meevallen. De afgelopen nacht is er in de bergen sneeuw gevallen en van juni tot augustus wordt hier ook nog geskied.
Er zijn veel beren in dit gebied en even buiten Whistler zien we twee keer een zwarte beer. Het blijft heel bijzonder om ze zo tegen te komen.
We besluiten om nog iets verder te rijden voor een kampeerplaats Er zijn er verschillende, maar de een ligt diep in het donkere bos en de ander lijkt wel een zigeunerkamp. We rijden door Squamish, een grote plaats en komen de eerste McDonald tegen en een Walmart. een goede plek om boodschappen te doen. Uiteindelijk komen we in Porteau Cove Provincial Park terecht waar we, tegen een kleine vergoeding, een prachtige plek aan het water vinden. Het is met CAD 38,- de duurste plek tot nu toe en dat is inclusief elektra, maar zonder water.
Het was alweer een geweldige dag, droog, zonnig en in de avond met een spatje regen.

Gevarieerd landschap, groene weiden en bergen

Vandaag hebben we voor het eerst een grijze dag, met in de middag regen. Om 7 uur zijn we wakker en om 8 uur rijden we de 65 km weg van het Wells Gray Park weer terug naar Clearwater en zien onderweg een hert in de berm rennen. Als hij het bos in schiet, is het dier gelijk niet meer te zien. We hebben helaas weinig dieren gezien in dit park, maar je kunt niet alles hebben natuurlijk.
De brandstoftank is behoorlijk leeg en omdat we vandaag ruim 300 km gaan rijden, wordt dat (na de Bakery voor verse broodjes) de eerste stop.
We komen in een heel ander landschap met ruime weiden, vee, paarden en ranches. Alles is heel groen en er wordt op het land gesproeid, terwijl er regen voorspeld is. Op de radio horen we dat in het zuiden en zuidoosten van British Colombia wateroverlast is door de vele regen. Dan hebben wij toch maar geboft tot nu toe. We rijden een stukje in de wolken met weinig zicht, maar verder is de weg prachtig. Het was de bedoeling om langs Green Lake te rijden, maar de onverharde weg is niet aantrekkelijk (en niet goed voor onze woonwagen) en we verleggen de route via Lone Butte, waarna we toch bij het grote meer uitkomen. Het is hier heel rustig en een goede plek om te lunchen.
Via 70 Miles House en Clinton, "Gold Country" komen we bij een (volgens het boekje) idyllische campground Marble Canyon, maar......aan de ene kant is een meertje en aan de andere kant de weg en er is verder niets. In de regen trekt het ons hier niet aan, dus we starten de motoren en rijden verder naar Lillooet. De weg is echt heel mooi en we komen weer in de bergen. De kloof met de Fraser River ziet er adembenemend uit en we strijken neer op de Fraser Cove campground, pal aan de rivier. Fraser River dankt zijn naam aan meneer Fraser, de eerste Europeaan die hier gekomen is. Vanuit onze woonwagen zien we 's avonds een bootje met vissers die een geweldige steur binnenhalen. Deze vissen kunnen wel 4.5 meter lang worden en het is een hele worsteling om de vis aan dek te krijgen. Zwitserse camperburen komen olijfolie lenen om te kunnen koken en als dank krijgen we twee bekertjes organische yoghurt. Gezellig hoor dat kampeerleven.

Watervallen in Wells Gray Park

We zijn weer helemaal geladen en gelost, hebben zelfs met het thuisfront whats app contact gehad en zijn weer klaar voor de rimboe. Eerst rijden we nog even 12 km voor een boutje, maar dan heb je ook wat en is de klep gerepareerd. Voordat we het park verder inrijden moeten we even stoppen bij de bakery. Mmmmmmm, met heerlijke scones en warme broodjes kan de dag al niet meer stuk.

Wells Gray Park staat bekend om zijn flora, fauna (veel vogelsoorten) en watervallen. Nou, die zien we vandaag dan ook volop. Eerst Spahats Falls, dan Dawson Falls (91 m breed en 5 meter hoog), maar de klapper is Helmcken Falls, één van de mooiste van Canada en met een hoogte van 137 m, groter dan de Niagara Falls. Het is een imposant gezicht! Wat een kracht en geweld.

Als laatste stoppen we bij Bailey's Chute, waar een van de laatste groepjes cedars staan. De rest is vernietigd bij een spectaculaire brand in 1926. De waterval bij Bailey's Chute is het eindpunt van de zalmen volgens het bord (en kennelijk dus niet bij Fraser River, zoals eerder vermeld).

We strijken neer bij het Clearwater Lake, aan het eind van de 65 km lange weg het park in, waar we op een plek staan aan een stroomversnelling. Nu maar hopen dat we niet steeds hoeven te plassen door het geluid.

Gisteravond laat hebben we wat regen en een klap onweer gehad, maar vandaag is het weer een mooie dag met zonnige perioden. Goed wandelweer en dat hebben we op de verschillende stops dan ook gedaan. Als laatste nemen we nog even een kijkje langs de oever van het meer en vanavond komen we, met een kop koffie bij het kampvuur, weer bij van een dag vol met indrukken. 

Pancake breakfast

Vanwege Holiday is er een pancake breakfast georganiseerd op de campground. Helaas komen wij daar pas achter als we wegrijden en nog even stoppen om een informatiekaartje mee te nemen. Twee politiemensen staan te bakken en er is koffie en jus d'orange. We maken even een praatje en bewonderen de kolibries die er rondvliegen. Met een beker koffie gaan we op weg en na een tankstop (om de dag gooien we er weer 60 liter in, want je weet maar niet waar de tankstations zitten en ons rijdende huisje heeft wel dorst) rijden we naar onze volgende bestemming.
Het is een mooie weg, overal weer riviertjes en kreekjes en borden die aangeven dat het een zalmgebied is. Net voorbij Blue River (afslag gemist?) drinken we in de buurt van Murtle Lake koffie en genieten we van het zonnetje. Heerlijk!
Langs de weg zien we wel veel kruisjes en gedenktekens staan en weer borden die aangeven dat er Moose's moeten zijn. We zien ze niet en later horen we dat het hele schuwe beesten zijn, dus de kans is klein dat we ze tegenkomen.
In Clearwater rijden we naar het Information Centre en zoeken we een overnachtingsplek op de KOA campground. Het is aan het begin van het Wells Gray Park en het is er stil. De plekken zijn goed en full hook up, wat betekent dat we stroom en water hebben en direct lozen op de plek. De douches zijn heerlijk en er is ook een zwembad met water van 28 graden.
We rijden 10 km naar Spahats Falls, een mooie waterval in een 120 meter diepe vulkanische canyon. We krijgen een klein beetje regen en keren terug, zodat Marijke de was kan binnenhalen. Luuk en ik lopen nog even wat rond en zoeken een boutje voor de klep van de wasbak. We komen in de antiekzaakje terecht waar we gratis wat meekrijgen, maar helaas past het niet. Het valt ons op dat overal waar we komen iedereen vriendelijk en bereidwillig is om te helpen en dat voelt wel heel prettig aan.

Een uurtje erbij in Robson Park

Na weer een heerlijke nachtrust, schijnt de zon en gaan we tegen half negen weer op pad. In NP Jasper kan je wel dagen rondrijden of lopen. Het is een groot park met heel veel wandelroutes. Af en toe wordt er een stukje afgesloten als er beren gesignaleerd zijn, maar wij zien ze niet vandaag. We rijden maar Maligne Lake, een mooie route, langs Medicine Lake. Er zijn ontelbaar veel meertjes en veel ervan hebben een vrouwennaam. We zijn er nog niet achter wat de reden hiervan is. Onderweg wordt gewaarschuwd voor Caribou's en Moose's, maar die zijn nog niet wakker als wij er rijden. Bij Maligne Lake is het nog erg rustig. Het meer is nog voor het grootste deel bevroren en boottochtjes kan je er nog niet maken. We hebben geluk met het weer, af en toe zon en de voorspelde regen blijft uit. We lopen een stuk langs het meer, voordat we weer terug rijden om de route naar Robson Park op te pakken. We komen nu niet meer in de Nationale Parken en dat komt precies uit met de permit die we gekocht hebben. Bij de ingang van Robson Park, bij Yellowhead Pass stoppen we voor de lunch. We komen in het gebied van Fraser River en die steken we een aantal keren over. Ons doel is Mount Robson, met 3954 meter de hoogste berg van de Rockies. Bij het Information Centre heb je een prachtig uitzicht op de berg, mooi met de zon erop en een paar wolken er omheen. Recht er tegenover ligt de Robson Meadows campground, waar we de campers tussen de bomen parkeren en de wandelschoenen aantrekken voor een wandeling via de Fraser River trail naar Overlander Falls. Het is weer een pittige wandeling over een mooi kronkelig paadje door het bos en langs de Fraser River. Na een barrage komen we bij de Falls, waar het water naar beneden dendert. De naam Overlander komt van een groep mensen die in 1815 (?) besloten om niet via de zee naar de kust te reizen maar over land en hier terecht kwamen. De Fraser River is bekend van de zalmtrek. Zalmen zwemmen vanuit Vancouver de rivier op en komen zo ongeveer hier terecht. Dan zijn ze moe (hoe kan het ook anders) en zwemmen niet verder.
We zijn nu in British Colombia en de tijdgrens gepasseerd, zo hebben we vandaag een extra uurtje en is het tijdverschil met Nederland 9 uur.

Zwarte beer, Grizzly beer, Elken

De lucht is prachtig helder en blauw als we wakker worden. Weer een mooie dag in Alberta. We rijden terug (26 km) naar de Icefields Parkway en zien onderweg een zwarte beer vlak naast de weg. De weg is heel rustig dus we kunnen makkelijk stoppen voor foto's en film. Gisteren zijn er heel veel schapen en beren gespot op de Icefields Parkway, maar vandaag hebben ze kennelijk een rustdag. De route is schitterend met bomen, bergen, meertjes en sneeuwwanden. Onze eerste stop is bij Columbia Icefields Centre, waar we de camper tot beneden bij met meertje rijden en dan naar de gletsjer lopen. We zitten weer in de sneeuw en via een smal klimmend paadje lopen we tot onder aan de gletsjer. Vooral de massieve sneeuw in de verte, die blauwig van kleur is, vinden we mooi. Om door de sneeuw weer naar beneden te glibberen vinden we wat minder. De volgende stop is bij Sunwapta Falls. Vanaf de parkeerplaats loop je er gemakkelijk naar toe en heb je een mooi zicht op de waterval. Het is een heel verschil met de wandeling van gisteren. De route gaat verder en dan ineens zien we in de berm een Grizzly beer rondscharrelen op zoek naar een lekker hapje. Geweldig, zo dicht bij! Helemaal super. Bij Athabasca Falls stoppen we om een broodje te eten, nog nagenietend van de Grizzly. Het is dan nog 30 km naar Jasper, waar we eerst het Visitors Information Centre opzoeken om informatie te vragen over mogelijke camperplaatsen. We besluiten om telefonisch te reserveren, vanwege de drukte, maar dat is geen succes. Nadat we een vracht aan gegevens hebben opgegeven, blijkt dat we extra moeten betalen voor de reservering en dat willen we niet. We rijden naar Wapiti campground en krijgen tot onze verrassing twee camperplaatsen incl. stroom, terwijl ze aan de telefoon vertelden dat die er niet meer waren. Een wijze les, we reserveren niets meer! We zitten in een gebied waar veel Elken (of Elks) lopen en die zien we dan ook vlakbij en in het plaatsje. Er staat ook eenzelfde trein als waar Luuk in 1966/67 mee door Canada gereisd heeft. Tot slot trakteren we onszelf op een Canadian Burger met een Kokanee en lopen we nog wat rond in Jasper.

Winter en zomer op één dag

Na een koude nacht (0 graden), rijden we naar Lake Louise. Het meer is nog bijna helemaal bevroren. De zon schijnt en het ziet er schitterend uit. We lopen langs het Fairmount hotel langs het meer. Op de bergen ligt nog een dik pak sneeuw, we horen gerommel en zien een sneeuwverschuiving. Wat is dit genieten. De weg langs één kant van het meer is nog niet begaanbaar en afgesloten. We horen dat het tot half juni duurt, voordat al het ijs weg is en het meer een mooie groene kleur krijgt.
Na een tankstop rijden we de Icefields Parkway op. We stoppen even om te kijken bij Bow Lake en vervolgens stoppen we bij Peyto Lake. Door de sneeuw ploegen we naar het meer. Er is een klein stukje ontdooid en het water heeft een prachtige kleur. We zitten hier op 2115 meter hoogte en dat is te merken. Het is koud, maar adembenemend mooi. De weg terug door de sneeuw is lastig en af en toe zakken we tot onze knieën in de sneeuw. Het levert mooie plaatjes op als Ruud en Marijke wegzakken en er weer uit proberen te komen.
De route gaat verder en bij Waterfall Lakes stoppen we om een broodje te eten. Toch wel makkelijk als je alles bij je hebt. Er is behoorlijk wat verkeer op de Icefields Parkway, misschien ook omdat het lange weekend er aan komt.
Bij Saskatchewan River Crossing verlaten we de weg, richting David Thompson. De eerste campground Thompson Creek vinden we niet zo leuk. Er staat niemand en de plekken zijn door de vele bomen erg donker. Langs de weg zien we twee zwarte beren en een paar herten. De volgende campground (Two O'Clock Creek) is een stuk leuker. Voor CAD 22,= inclusief een kruiwagen hout vinden we een mooi plekje. De naam Two O'Clock komt omdat er pas om twee uur water in de Creek staat, nadat het door de zon van de berg af is gesmolten. De beheerders zijn erg aardig en we mogen op hun generator zelfs even onze videocamera opladen. Er zijn hier verder geen voorzieningen zoals water en stroom.
We wandelen naar Siffleur Falls, een mooie wandeling van ruim 12 km, in een heerlijke temperatuur. Over een ijzeren hangbrug gaan we het bos in, maar de Falls zijn net iets te ver weg. Na drie uur lopen, komen we moe maar voldaan terug bij de camper, waar we in de zon genieten van een pilsje en na het eten het vuur aansteken. Wat een prachtige dag vandaag!

3 Nationale parken in 1 dag

Het seizoen is hier nog niet echt begonnen. Als we uitchecken, blijken we de eerste gast zijn die, hoera, met het nieuwe systeem mag afrekenen. Een wat grijze dame vraagt ons vier keer om ons telefoonnummer, voert alle gegevens een paar keer in en, jawel, na een half uur hebben we een ticket en betaald. Dat belooft wat het komende weekend als alles volgeboekt is! Via highway 95 rijden we door een soort vallei naar Golden, dit is Kicking Horse Country. Onderweg mooie ranches, meertjes, bloesem en aan 2 kanten bergen. In Golden stoppen we om de weg te vragen naar het skigebied, waar je met een gondel naar 2310 meter hoogte kunt en waar je in panorama restaurant Eagle's Nest een schitterend uitzicht zou hebben. Helaas zitten de bergtoppen in de wolken en doen we dat dus maar niet. We rijden naar het Information Centre waar we onze mail kunnen versturen en dan door naar NP Yoho, waar we stoppen bij de Natural Bridge over Kicking Horse River. Ook hier is het weer prachtig. De stoeltjes gaan naar buiten en we genieten van onze lunch en het uitzicht op 1200 meter hoogte. Daarna komen we weer in NP Banff, waar we een plek zoeken op Lake Louise Trailer. Er is plek zat en het kantoor is nog niet bemand. We doen geld in een envelopje en gooien dat in de brievenbus. Op de campground zijn nog veel plaatsen gesloten en er liggen hier en daar nog sneeuwresten. Het ligt hier hoger en dat voel je ook, het is behoorlijk fris. We lopen nog even naar de Village om informatie te vragen. Moraine Lake, dat we wilden bekijken, is helaas nog gesloten, vanwege sneeuw. Bovendien blijken de camperplaatsen met stroom in Jasper het komende weekend volgeboekt, vanwege het holiday weekend, het is maar dat we het weten. Na een lekkere kop warme chocolade (het lijkt hier tenslotte op wintersport op 1537 meter hoogte) en koffie, lopen we langs Bow River terug naar onze woonwagen.

Wildlife in Kootenay Park

Als we wakker lopen en vanuit ons bed naar buiten kijken, zien we een groep herten langs de campers grazen. Met op de achtergrond de Rockies, een prachtig gezicht.
Voor we vertrekken lozen we onze tanks en vullen we de watertank. Het gaat allemaal heel gemakkelijk. We zoeken de Bow Valley Parkway op en kronkelen naar het noorden. Plotseling steekt er vlak voor onze camper een hert over en dat is toch even schrikken. Via highway 93 rijden we British Colombia binnen door Kootenay Park. We stoppen bij Paint Pots en lopen het bos door naar een stroompje waar een brug over zou moeten liggen, maar die is er helaas niet en we kunnen de ijzerhoudende meertjes dus niet bekijken.
Als we onze weg vervolgen zien we een wolf langs de weg en even later zien we iets zwarts in de berm rondscharrelen. Het blijkt een heuse zwarte beer, die rustig naar voedsel aan het zoeken is. We stoppen en filmen op veilige afstand. Heel gaaf!
De route is prachtig, vooral ook omdat de zon op de besneeuwde bergen schijnt. Even voor Radium Hot Springs zien we zwart baby beertje de heuvel op klimmen en onze dag kan niet meer stuk. Het is jammer dat we er niet kunnen stoppen om een foto te maken.
In Radium Hot Springs weer even een benzinestop en dan omhoog naar de Redstreak Campground, die open zou moeten zijn. Het is een campground van 36 hectare, maar er staan maar een paar campers. Het blijkt dat er morgen pas geregistreerd kan worden en dat je dan alleen maar terecht kunt als je reserveert. Wij staan er riant, tussen de bomen en een prima sanitaire voorziening. Na de lunch rijden we de beroemde hot pools, maar dat valt tegen. Het ziet er uit als een zwembad, maar dan met warm water. Wij geloven het wel en samen met Ruud en Marijke loop ik door het bos terug (een wandeling van ruim 2 km)naar de campground, terwijl Luuk met de camper terug gaat. Het is hier echt genieten van de rust en de ruimte.

Herten, schapen en squirrels

De rit gaat vandaag naar Banff, gelegen in het gelijknamige National Park. We rekenen eerst nog even af en begrijpen dat het de bedoeling is om dat gelijk te doen als je aankomt. Ook al zit er niemand in het kantoortje, er hangen wel envelopjes waar je het geld in kunt achterlaten. Op veel campgrounds wordt namelijk gecontroleerd en zo voorkom je een dikke boete.
Het is een frisse dag, maar wel overwegend droog. In Canmore gooien we de brandstoftank nog even vol. Ons motorhome lust namelijk wel een slokje. De prijzen schijnen hier bovendien aantrekkelijker te zijn dan verderop en wij vinden nu alles al schreeuwend duur. Ook moeten we op zoek naar een ringetje voor de koppeling van de waterslang, want die lekt.
We rijden weer via de 1A, dat is leuker dan de highway, en komen bij de ingang van het National Park waar we een toegangspas kopen voor 5 dagen. Hiermee kan je ook in de andere National Parken terecht.
In Banff vragen we informatie in het visitor centre en lopen we wat rond in het stadje. Het is echt een wintersportplaats vinden we. Huizen in een stijl die daar echt bij past, het ziet er erg leuk uit. We checken in op de campground Mountain Village II. Het is hier prachtig. Mooi ruim, in het groen met een picknicktafel bij de camper en uitzicht op de rockies. Er lopen herten en een heleboel squirrels. Na de lunch gaan we in de camper van Ruud en Marijke naar Lake Minnewanka, waar we een mooie wandeling maken en nog meer herten zien. Onderweg zien we een prachtige Least Chipmunk. Aan de oevers van het meer ligt nog ijs, brrrrr. Overal staan houten overkappingen, waar je hout kan stoken en waar je kunt schuilen voor een bui (zoals wij doen). Via Two Jack Lake, waar weer schapen op de weg lopen en Johnson Lake komen we weer terug. Tijd voor een drankje in de zon (totdat het begint te spetteren).

Canmore, de 1e camperrit

Het wil nog niet echt lukken om in een goed slaapritme te komen, we zijn al weer vroeg uit de veren. We genieten nog even van een heerlijke douche en het lekkere ontbijtbuffet. De zon schijnt uitbundig en we hebben tijd om nog even lekker in de zon te zitten, voordat Fraserway ons op komt halen. We zijn tegen twaalf uur bij de verhuurder, waar we uitleg krijgen over de camper. We gooien snel onze bagage erin en onze eerste stop is de liquer store en de Coop. We schrikken van de prijzen. Het risico dat we deze vakantie teveel eten en drinken is klein!
We vinden de 1A naar Cochrane en via een mooie route langs de Bow river, rijden we naar Canmore, waar Spring Creek onze eerste campground is. Onderweg zien we schapen op de weg, het eerste wild life. Op de campground is het even zoeken waar we de camper neer zullen zetten, het kantoor is al gesloten, dus we moeten het zelf uitzoeken. We nemen een plekje met stroom en water, de tanks zijn nog leeg, dus een afvoer is nog niet nodig.
De koffers worden geleegd en de boodschappen krijgen een plekje. De camper (1 jaar oud) vooral met de slide out uit, erg ruim met een mooi tweepersoonsbed en erg compleet ingericht.
We staan aan een stroompje met uitzicht op de bergen (de drie Zusters). Het is hier prachtig, maar op de campground staan ook veel stacaravans die er wat vervallen uitzien.
We koken een simpele hap en lopen nog een rondje. Daarna gaat het licht bij ons uit, we zijn moe van de eerste indrukken.

Galgary

De hotelkamer is riant, net als de bedden. We zijn als een blok in slaap gevallen, maar zijn natuurlijk midden in de nacht wakker. Toch nog maar eens omdraaien en proberen in het ritme te komen van 8 uur tijdverschil.
We ontbijten riant met pancakes, wafels, vers fruit, scrambled eggs, etc. Lekker hoor!
We gaan met de bis naar de C-train en vervolgens downtown Galgary, waar we de hele dag rondlopen. Het is prachtig, warm weer (27 C). De luchtvochtigheid is erg laag en er wordt gewaarschuwd om geen open vuur te gebruiken vanwege brandgevaar.
We bekijken Devonian Gardens op de 4e etage van een mall en lopen door naar Eau Claire Market en Prince's Island Park. Het is vandaag zondag en druk in het park. Het is grappig dat hier ook moederdag gevierd wordt. In het park en langs Bow River wordt ook flink gefietst, er zijn mooie paden aangelegd. We puffen uit op een terrasje met een Traditional Canadian biertje en lopen via Chinatown terug naar Stephens Avenue, een wandelgebied met restaurantjes.
Marijke en ik proberen als aperitief een traditional Milestones Caesar, een beetje apart, peperig, drankje. De mannen houden het bij een biertje. De prijzen in Canada zijn beslist niet laag en er komt dan ook nog tax en service bij.
Met de trein en de bus gaan we na het eten weer terug naar het hotel. We bereiden vast een boodschappenlijstje voor en kijken uit naar morgen om de camper op te halen.
Galgary is niet echt een stad om lang door te brengen.

Crew Dutch Lady goes Canada

Het voorseizoen van de crew Dutch Lady ziet er dit jaar heel anders uit! We gaan samen met de crew Freebird op camperreis in Canada. Op zaterdag 11 mei is de grote oversteek, met het vliegtuig dan wel!
Het is een lange dag. Buurman Pieter brengt ons naar Dordrecht, waar we om 8.06 met de trein. Naar Schiphol gaan. Alles gaat prima op tijd. Zo zijn we 3 uur voor vetrek bij de incheckbalie en kunnen we goede plaatsen krijgen in de airbus van Air Transat.
De vlucht verloopt rustig, maar het blijft lang. Het eten stelt niet veel voor, maar gelukkig hebben we krentenbollen. Ruud & Marijke zitten naast ons en achterin het vliegtuig Dick & Sonja (ook zeilers die af en toe wat anders ondernemen).
In Galgary is het warm, mooi weer, het lijkt wel zomer. De ontvangst op het vliegveld door wat oudere dames, is hartelijk en we staan redelijk snel met onze bagage buiten, waar de shuttle van het hotel ons op komt halen. Na 40 minuten wachten en een extra telefoontje, nemen we op kosten van het hotel een taxi. Het Best Western Port O Call hotel ligt midden in niks, vlakbij het vliegveld en ver van het centrum. Nergens is een terrasje te ontdekken en we willen zo graag een pilsje. Na een korte verkenning in de omgeving, belanden we in de lounge van het hotel.
We bellen snel met Fraserway (de camperverhuurder) om af te spreken hoe laat ze ons maandag op komen halen.
Na een burger en een kop koffie zoeken we op tijd ons bed op. Het is even wennen aan het tijdverschil.