Down by the Riverside

Na een nachtje in het ziekenhuis, wordt John weer ontslagen en mag hij met een zakje pillen en krukken, in een rolstoel het ziekenhuis weer uit. Monique rijdt hem naar Hotel Riverside, waar ze een kamer hebben genomen. Bewegen gaat moeilijk en dan is een boot erg lastig. Het hotel ligt tegenover de haven, dat is dan wel weer makkelijk om wat spullen te halen. ’s Middags gaan we even langs en overleggen we hoe het nu verder moet. Omdat ze zeker een paar dagen in Uddevalla willen blijven en dan nog moeten afwachten hoe het gaat, besluiten we dat wij morgen verder zullen gaan varen. Het voelt een beetje rot, het was reuze gezellig met elkaar. Voor John en Monique is het fijn dat hun dochter waarschijnlijk hier heen zal komen om mee te varen en gelukkig zal het na verloop van tijd met John wel weer gaan.

We bezoeken vandaag het Bohusläns Museum, maar we vinden het een beetje onduidelijk museum. Het zal wel komen omdat we de Zweedse teksten niet kunnen lezen. Er is van alles wat (vooral veel foto’s) over vroeger tijden qua natuur, visserij, schepen en hoe de mensen leefden. Vandaag hebben we voor het eerst in tijden de korte broeken weer eens aan. Je moet dan wel achter de buiskap blijven in de zon, maar toch. Een blauwe lucht ziet er een stuk gezelliger uit dan een grijze. Ik waag het toch ook weer om naar de kapper te gaan. Het wordt een muzikale kapper (hij speel accordeon) uit Iraaks Koerdistan die gelukkig een beetje Engels spreekt en het niet te kort knipt. Missie geslaagd.

Vanavond gaan we weer even naar het hotel, waar we gelijk onze mail en internetzaken weer op orde kunnen brengen. En natuurlijk, met een glaasje, afscheid nemen van John en Monique.