Is de zomer nu al afgelopen?

Jammer hoor, het mooie weer is alweer op. De lucht is grijs en er valt regen. Tijdens ons tripje van de sluis in Holtenau door het Nord Ostsee Kanal naar Rendsburg sta ik in de regen te sturen. Luuk zit met zijn been omhoog binnen. Gisteren is hij tijdens het schoonmaken onder uit gegaan en heeft hij zijn knie bezeerd en ineens gaat het allemaal een beetje stroef met bewegen. Nou ja, het zal weer over gaan. In Rendsburg is het niet druk en we meren af in dezelfde box als de heenweg, waarna we een dikke bui over ons heen krijgen. Gelukkig kunnen we toch nog droog een rondje lopen. De wind is helemaal weg.
We hebben een Duitse Simkaart voor de iPad gekocht en kunnen in ieder geval de weerberichten ophalen. Het was nog een heel gedoe voordat het werkte en Luuk heeft bijna iemand door de telefoon getrokken om het voor elkaar te krijgen.
Onze blogberichten lopen ook niet helemaal lekker, maar dat ligt aan Blogger of gmail. We schrijven wel, maar het wordt niet gepubliceerd. Het ligt dus niet aan ons hoor!

Terug in Duitsland

Het was gisteren een prachtige, hete, mooie zeildag. Een zwoel windje 3 Bft. brengt ons van Marstal naar Laboe. Een zeer relaxed tripje van 32 mijl, dat we deels op de motor, deels op het zeil afleggen. In de haven meren we snel af, laden de fietsjes uit de boot en gaan we snel naar het strand om daar verder te genieten van zand, zee en zon. Het is te warm om  te koken, dus samen met Ruud en Marijke trakteren we onszelf op een pizza op het terras van Bella Italia. Het is een stuk drukker in Laboe dan op de heenreis en op de terrassen is tot ’s avonds laat muziek te horen. Tot slot van deze prachtige dag  is er vuurwerk en doet de natuur ook nog een duit in het zakje als het rondom ons begint te bliksemen. De regen krijgen we pas vandaag, als ik na het boodschappen doen op de fiets terug naar de boot moet. In een paar seconden ben ik doorweekt en ben ik de regen alweer helemaal zat. Luuk heeft ondertussen het teak in de kuip schoongemaakt. Wat een bagger kwam daar af, maar nu ziet het er weer flitsend uit. Het is een echte klussendag. Waterfilter schoonmaken, wassen en boodschappen doen. De weerberichten worden nauwlettend in de gaten gehouden voor de komende dagen, want als het kan moeten we klaar zijn om de Duitse Bocht door te gaan.

Het laatste stukje Denemarken

Alweer een topdag met mooi weer en lekker zeilen. De nacht was een beetje onrustig door jongelui die om 4.00 uur van de steigers sprongen en een hoop kabaal maakten. Helaas, niemand durfde er iets van te zeggen. Het is eigenlijk te gek. De route naar Marstal loopt door geultjes en is niet erg breed. Toch kunnen we een groot deel onder vol tuig zeilen. Onderweg komt de FastUs van de ankerplek, zij varen door naar Laboe vandaag. De wind is W-NW en trekt aan tot 4 Bft. Het laatste stukje lopen we als een gesmeerde scheet tot aan de haven. Eigenlijk ben je nog niet gelijk in de haven, want je moet nog ongeveer een kilometer doorvaren tot de ligplaatsen. We vinden een mooie plek aan de ronde steiger aan het eind en De Freebird komt naast ons liggen. Het plaatsje is leuk en de Super Brugsen is super. We grillen in de kuip onder de zonnetent en dan bedoel ik ons avondeten, al zijn wij ook wel een beetje geroosterd door de zon. Morgen wordt er nog een mooie dag beloofd. We gaan de grens weer over naar Duitsland en laten Scandinavië achter ons.

Toch wel wennen die zomer

Als de zomer dan eindelijk is begonnen, moeten we er toch wel aan wennen. Het varen in korte broek is heerlijk. En het vaarwater van Lohals naar Svendborg is prachtig. Het is een drukte van belang op het water en langs de oever in de Svenborgsund zitten mensen heerlijk op een strandje. Eenmaal in de haven van Svendborg gaan alle luiken open en de zonneschermen worden opgezet. In de stad is het puffen, maar op een terrasje met een soepkom cappuccino en een beetje wind is het goed uit te houden. Heerlijk genieten! Het is te warm om te koken, maar gelukkig is de Fish en Chips tent aan de haven er nog, dus het diner komt ook prima voor elkaar. Het "ijsje" als toetje maakt het helemaal compleet. 's Avonds borrelen we tot in de kleine uurtjes bij ons in de kuip en vanochtend nemen we afscheid van John en Monique die met de Fastus een heerlijke ankerplek op gaan zoeken. We hebben het reuze gezellig gehad met elkaar de afgelopen weken. Wij gaan vandaag fietsen en zoeken dat lekkere strandje op aan de sund. Lekker afkoelen in het water en tussen de kwallen door waden. Aan het eind van de middag komen Ruud en Marijke binnen met de Freebird en praten we bij over hun trip door het Götekanal. Wat een heerlijk leven hebben we toch!

Toch niet weer die lieveheersbeestjes?

Met het mooie weer zien we weer lieveheersbeestjes verschijnen. We weten nog dat we drie jaar geleden op Agersö en in Laboe er behoorlijk last van hebben gehad. Hele hordes waren er toen. Nu valt het nog mee en hopelijk blijft dat zo. Het lijkt er op dat we de hele week mooi weer krijgen. Vandaag is er nog veel wind en we wachten tot in de middag de scherpe vlagen er uit zijn voordat we vertrekken naar Lohals. We kunnen scherp aan de wind de Grote Belt oversteken. Er zijn weinig grote schepen op dat moment. Het is uniek om nu in korte broek in de zon heerlijk te kunnen zeilen. We maken nog een slag om de kop van Langeland en het laatste stukje varen we op de motor richting haven. Het is een beetje proppen hier. De haven is niet groot en het ligt behoorlijk vol. We zijn wel de enige Nederlanders hier. ’s Avonds zien we een prachtige zonsondergang!

We hebben de zomer gevonden

Bij onze Deense buurman hebben we gisteravond geinformeerd naar de aanloop van Omø, want het is al een aantal jaren geleden dat we daar waren. Hij legt een korte doorsteek uit en vertelt dat ze er zelf ook heen gaan en om 6.00 uur willen vertrekken. Dat brengt Luuk op ideeēn, want tegen dat onvoorstelbaar vroege tijdstip word ik wakker gemaakt met de vraag "zullen we gaan?"
De zon schijnt en het weer ziet er goed uit. Los die tros, de voor- en achtertouwen.........
Zo komen we tegen half tien aan op Omø, waar de mensen nog aan hun ontbijt zitten en de haven langzaam wakker wordt. We kunnen zo een box inschuiven, want natuurlijk zijn er toch meer vroege vogels. Vervolgens gooit de ene na de andere boot los en liggen we in een bijna lege haven. We doen snel een korte broek aan, leggen kussens in de kuip en dan lijkt het ineens op zomer. Mmmmmm, is dat even genieten! 's Middags komt de FastUs ook binnen en liggen we weer gezellig naast elkaar. We fietsen over het prachtige eiland, dat een en al rust uitstraald. Wat is het hier heerlijk en vooral met dit weer. Op een terrasje in Loen drinken we een kopje koffie uit Oma's servies en we krijgen een hele pot koffie op ons tafeltje, waar vind je dat nog. Als we terug komen stroomt de haven weer vol en moeten er af en toe moeilijke manoeuvres uitgehaald worden tussen de uitstekende schepen (waaronder die van ons). Het was een heerlijke zomerse dag op een mooi eiland!

Windkracht 3-4-5-6-7-8

We zijn de wind nu wel een beetje zat! Waar zit die knop om hem uit te zetten, of tenminste iets zachter. Het was heerlijk om gisteren een dagje te blijven liggen in Vordingborg. We fietsen (vrijwel droog) naar de grote watersportzaak over de Masnedsundbrug. Ze hebben er erg veel en het is leuk om van alles te bekijken, maar we kopen uiteindelijk niets. De haven ligt vol, er gaat bijna niemand varen met de harde wind. Voor vandaag is de voorspelling W 4-5 met vlagen 6-7. We overleggen met de FastUs, nog een dagje liggen of niet. De wind is niet gunstig qua richting, maar het moet te doen zijn. We nemen de route via de klapbrug, maar we treffen het niet, door de treinenloop moeten we een half uur wachten op een opening. Zodra we de luwte van Vordingborg achter ons hebben begint het te spoken. Met de wind op kop worstelen we ons door de golven en de tegenstaande stroom. De wind trekt aan en de Dutch Lady duikt af en toe in behoorlijke dalen. We sluiten alles af en pakken onszelf goed in, want het begint ook nog te regen en het wordt er niet aangenamer op. Met een puntje grootzeil maken we wat slagen om een beetje schuin de golven in te gaan. Op de teller zien we vlagen van 8 Bft. Niet echt wat je noemt relaxed varen. De FastUs besluit om naar Femo te varen, maar wij kiezen voor Karrebaeksminde, waar we nog niet eerder zijn geweest. Het laatste uurtje is de koers gunstiger en kunnen we lekker zeilen. De wind neemt iets af en in de buitenhaven vinden we een prachtige box met de neus op de wind en met een fraai uitzicht. Zodra we liggen kunnen we ons uitpellen, de zon schijnt en het is ineens warm. Totdat na een paar uur de wind op nieuw aantrekt en we de golven de geul in zien rollen. Gelukkig liggen wij goed en het pilsje smaakt bijzonder lekker na dit winderige tripje. Het plaatsje is leuk en levendig met aardig wat restaurantjes. Door de brug heen kom je in een mooi gebied waar je ook kan varen. Karrebaeksminde is beslist de moeite waard om te ontdekken.

Regen en onweer, zomer in Denemarken

Gisteravond heeft het fors geregend, maar gelukkig is het droog als we wegvaren. In de verte zien we echter een donkere lucht op ons afkomen, wat niet veel goeds voorspeld. We zoeken de aanloopton op om de binnendoor route op te pakken aan de westkant van het eiland Møn. De geuldiepte is volgens de kaart 2.30 meter en we hebben dit stuk drie jaar geleden ook gevaren. Onderweg zoeken we marifooncontact met de Otra Vida, die uit de geul komt, om te checken hoe het met de waterdiepte zit. Het moet kunnen en inderdaad komen we zonder problemen de geul door. Door de regen is het wel moeilijk om de groene tonnetjes goed te onderscheiden. Luuk staat buiten in de regen behoorlijk af te zien en ik volg de navigatie binnen (lekker droog) op de laptop. De regen (en hagel) komt met bakken naar beneden. Gelukkig hoeven we ons deze keer geen zorgen te maken over de masthoogte bij de 20 meter hoge brug voor Vordingborg, deze Dutch Lady kruipt daar relaxed onder door. Voorbij de brug snijden we een stukje af, maar dat is wel erg ondiep en het alarm piept voortdurend. Als we de haven in varen is het droog, precies op tijd om een plek te zoeken, wat nog niet meevalt. Er zijn veel boten blijven liggen en de haven ligt goed vol. We kruipen langszij een motorboot met onze kiel in de prut. Zo liggen we in ieder geval een beetje stil als het hard gaat waaien. Tussen de buien (met onweer) door lopen we even het stadje in om boodschappen te doen. Het wil maar niet echt lukken met die Deense zomer!

Kopenhagen-Dragör-Rödvig

Van Skovshoved naar Dragör is maar een klein stukje (10 mijl), maar je bent de drukte rondom Kopenhagen gelijk vergeten. We leggen het kleine stukje zeilend af. Er zijn flinke windvlagen en we lopen als een speer. Na 1,5 uur liggen we weer in de haven. Als we aankomen is er voldoende plek en we kiezen een plaatsje uit aan de kade bij het havenkantoor. Volgens de havenmeester is dat het beste plekje in de haven. Ik ga op de fiets met een tas vol wasgoed naar het fort, waar een wasmachine moet staan. En ja hoor, na even rond roepen in het forthotel komt er een oud baasje aangesloft bij wie ik munten kan kopen. Na een paar keer heen en weer fietsen is die klus ook weer geklaard.
Vandaag staan we op met zon, gezellig! Even naar de bakker en dan op naar de volgende bestemming Rödvig. Ook nu kunnen we weer zeilen. Het is jammer dat de wind (ZW 5) niet iets meer westelijk is, want we halen het niet helemaal zonder motor. Halverwege is er een vreemd verschijnsel. We hebben de stroom mee, maar plotseling zijn de golven weg en hebben we stroom tegen. De zee wordt er heerlijk rustig door. Het varen langs de krijtrotsen van Stevns Klint is altijd een mooi gezicht. Vooral als de zon er op schijnt. In Rödvig treffen we twee fraaie grote boxen in de oude vissershaven. Later op de dag loopt de haven helemaal vol, het is een geliefde en praktische bestemming en nu zien we ook meer Nederlandse schepen. We lopen een stuk over het "Stevns Klint Trampesti", een pad van 22 km langs de kust aan de onderkant van de kalk- en krijtrotsen. Het klauteren over de kiezels is weer eens wat anders dan boven op de rotsen te staan. De rotsen zijn 65 miljoen jaar oud en het schijnt dat hier veel fossielen te vinden zijn van bijvoorbeeld haaientanden en mosselen. Het is een interessant gebied en Amerikaanse onderzoekers hebben hier ontdekt dat door een reusachtige meteoriet inslag o.a. de dinosaurus is uitgestorven. Wij nemen als herinnering aan dit prachtige gebied een paar mooie stukjes steen mee, waar ze in de prėhistorie werktuigen van maakten.

Stadse fratsen

We blijven een dagje liggen om Kopenhagen verder te bekijken. Inmiddels zijn we bekend met de busroute en de strippenkaart en zo komen we precies op tijd aan om de wisseling van de wacht te zien bij Paleis Amaliënborg. Exact om 12.00 uur vindt deze wisseling plaats, nadat de garde door de stad heeft  gemarcheerd vanaf slot Rosenborg. Exact om 12.00 uur valt ook de hevigste plensbui van de dag en binnen no time zijn we doorweekt. Wat een timing. Als verzopen katjes staan we op het plein. Na dit evenement lopen we naar Strøget, de grootste winkelstraat van de stad. Op een pleintje laten we ons in de zon een beetje opdrogen en voelen we ons net een meeuw die met zijn vleugels in de wind staat te wapperen.

Vandaag kunnen we echt shoppen, de winkels zijn allemaal open!!! Dat hebben we niet heel veel meegemaakt deze trip. Jammer genoeg vinden we nog steeds geen leuke korte broek voor Luuk, terwijl de Pandora shop wel iets heel leuks oplevert. Langs het Post & Tele museum lopen we naar de Rundetaarn, die op initiatief van Koning Christian IV met Hans Steenwinckel Jr. als architect in 1637 is gebouwd. Natuurlijk moet ik daar even in. Rundetaarns spiraalgang is uniek in de Europese architectuur. De 209 meter lange gang windt zich 7,2 keer rond de holle kern van de toren en is de enige verbinding tussen de bibliotheek, de “bell loft” en  het platform, met daarboven het oudste nog in werking zijnde  observatorium van Europa. Via een heel smal spiraaltrapje kom je op het 34,8 meter hoge platform en dan kijk je helemaal over Kopenhagen uit.

Voorlopig zijn we weer verzadigd met stadse indrukken, morgen wordt het weer tijd voor een (zeil)tripje.

Soms breekt er wat

Vandaag maar weer eens de wekker gezet om op tijd ons bestelde brood op te halen en om half negen los te kunnen gooien. Onze Deense buurman heeft ons informatie gegeven over zijn thuishaven Skovshoved, een jachthaven aan de noordkant van Kopenhagen. Van daar kan je makkelijk met de bus naar het centrum van de stad en dat spreekt ons wel aan. De drukte van Christianshavn hebben we al een paar keer meegemaakt en Langelinie is niet zo groot en onrustig liggen. De wind staat voor de verandering West en nu een keer gunstig voor ons. Net buiten de haven rollen we de fok en een stuk grootzeil uit. De zon schijnt regelmatig en het wordt een super zeiltrip. De windvlagen zijn af en toe heftig en dat levert soms een snelheid van 8 tot 9 knopen op. We passeren het eiland Ven, waar we ook nog over gedacht hebben om heen te gaan. Je kan er mooi fietsen hebben we gehoord, maar vanwege het weer gaan we door naar Kopenhagen. Als we net in de haven liggen, wordt er een schip met een gebroken mast binnen gesleept. Het is geen fijn gezicht, we hopen het nooit mee te maken. In de verte zien we de MSC Poesia liggen, "ons" cruisschip. We vinden de bushalte (lijn 14) om ons naar het centrum te brengen. Het blijkt dat je een strippenkaart moet hebben, dat is goedkoper en daar houden wij Hollanders wel van. De chauffeur laat ons het eerste stuk gratis mee rijden. Na het aanschaffen van de strippenkaart, een overstap en een metroritje komen we in Christianshavn. We lopen langs de Vor Frelsers Kirke die ik een paar jaar geleden heb beklommen en we nemen kort een kijkje in Christiania, de hippiewijk. We gaan natuurlijk ook even langs Nyhavn, waar we nog een staartje van het Jazz Festival meemaken. Op de terugweg smullen we van een Oscar Burger, waarna we lekker terug gaan naar de boot om bij te komen van een vol en energiek dagje.

Bye bye Sweden, hello Danmark

En voor je het weet ligt de Dutch Lady dan alweer in Denemarken. Een andere gastenvlag in het want, ook Kronen (maar dan met een andere koers) en nog steeds dichtbij Zweden. We liggen in Helsingør (Denemarken) en aan de overkant ligt Helsingborg (Zweden) waar we drie jaar geleden zijn geweest. Een afstand van een paar mijl in het smalste gedeelte van de Øresund. De trip van 30 mijl van Torekov was rustig, te weinig wind (en de verkeerde richting) om te zeilen, met eerst een beetje regen, maar later met  zonnig en warm weer. We ronden Cap Kullen, waarvan we in het museum op Vinga een schets hebben gezien van de beroemde Evert Taube (!) en zetten koers naar de Deense kust. We steken de vaargeul over met weinig verkeer. Het landschap is mooi groen. Toch krijg je echt het gevoel dat je weer in de bewoonde wereld komt (of is dat verbeelding na de prachtige Zweedse scheren). De jachthaven is groot, maar ook behoorlijk vol. We meren langszij een groot houten schip af, dat hier zeker drie weken blijft liggen, dus hoeven we ons geen zorgen te maken over een vroeg vertrek morgenochtend. ’s Middags gaan we de stad in en hoe krijgen we het voor elkaar….. de winkels zijn net aan het sluiten en dat voor drie uur op zaterdag! Tja, Luuk vind het best al kunnen we nu ook niet informeren naar een Deense prepaid internetkaart. Het lijkt er overigens op dat ze dat hier in Denemarken niet kennen, dus dat wordt weer lastig de komende tijd. We spenderen onze laatste Zweedse Kronen. Jammer, dat Zweden achter (of naast) ons ligt, maar ook Denemarken heeft vast nog wel wat te bieden. Aan het eind van de middag komt er een hele donkere lucht met een onweersbui over, maar ’s avonds komt er pas echt een bui inclusief onweer. De weersvooruitzichten zijn niet goed. Om ons heen wordt flink gewaarschuwd voor harde wind van 18 m/sec en dat is 8 Bft. Morgen willen we naar Kopenhagen, we houden de weersites scherp in de gaten!

Vakantiedag in Torekov

Als we wakker worden waait het hard, een goede reden om een dagje te blijven liggen in plaats van tegen de golven in te boksen. Wat minder fijn is, dat er onder de buiskap en in de kuip allemaal zwarte pikkels liggen, die als je ze weg wilt halen uit olie blijken te bestaan. Waarschijnlijk onverbrande diesel door de wind bij ons aan boord geblazen. Luuk spoelt de boot gelijk af, maar de troep zit overal en is moeilijk helemaal weg te krijgen. De mannen gaan op de fiets jerrycans diesel halen, de vrouwen stoffen af en verder maken we ons niet druk vandaag. Het wordt verder een aardige dag qua weer, de wind neemt in de middag af en de zon komt tevoorschijn. Prima weer om een fietstochtje te maken over de een van de oudste en mooiste golfbanen van Zweden en door het natuurreservaat van Torekov, waar de schapen ons verstoord aankijken. In het plaatsje bekijken we nog even de contouren van de oude kerk en lezen we het verhaal over de mythe van St. Thora. Al met al een fijne vakantiedag!

Een dag vol natuur elementen

Omdat de wind in de ochtend af zal nemen, vetrekken we pas tegen tien uur. In de havenmonding staan nog hoge golven, dat kan ook niet anders met de zuidwesten wind die er recht in blaast. Het is  een beetje hobbelen naar buiten, maar het valt uiteindelijk mee, we houden het droog in de kuip. We rollen een stuk grootzeil uit en de fok, die we nu en dan in- en uitrollen. Zo blijf je lekker bezig. Het eerste stuk kunnen we lekker zeilen, met maar een klein plensje zout in ons gezicht. Het is bijzonder weer. De zon schijnt geregeld, er zijn prachtige witte wolken tegen een felblauwe lucht, maar in de verte zien we donkere luchten en een gordijn van regen. Als er een hele donkere wolk onze kant op komt, draaien we de fok helemaal weg in afwachting of er veel wind in de bui zit. Dat valt mee, meer dan 6 Bft hebben we niet op de windmeter. Wat jammer is dat de wind meer naar zuid draait en dat we de motor aan moeten doen om snelheid te houden. Ook omdat we stroom tegen hebben. Helaas! In Torekov vinden we een plaats aan een langssteiger aan de buitenkant. Later blijkt dat er ook een hele leuke havenkom is, midden in de bedrijvigheid van restaurantjes en (zelfs Nederlandse) toeristen. Het is een leuk plaatsje met kleine straatjes, bloemen tegen de huisjes en er is een gezellige sfeer. ’s Avonds laten nog meer natuur elementen van zich spreken. Eerst zien we schitterende witte wolken, dan een regenboog, een prachtige zwarte lucht, bliksem en onweer en tot slot een dikke hagelbui. Zo hebben we alles in één dag gehad, nu is het wel weer genoeg geweest.

Zeilend naar Falkenberg

Gelukkig is het vandaag beter weer en kunnen we weer een stapje maken naar de volgende haven. Het wordt Falkenberg, een afstand van ruim 20 mijl die we zelfs voor een groot deel zeilend kunnen afleggen. De wind waait niet hard (ZW 3 Bft.) en als die naar zuid draait zakt het helemaal in en moet de motor er weer bij. Het was toch even lekker om het zeil weer uit te rollen en met zonnig weer over het Kattegat te zeilen. Even voorbij het clubhuis ligt een prachtige steiger waar voldoende plek is voor de Dutch Lady en de FastUs. Het valt op dat het water hier er erg vies en donker uitziet.  ’s Middags lopen we naar het stadje en zien we dat het bij de tweede brug behoorlijk stroomt, wat we ook al merkten bij het aanleggen. Het is niet druk in de stad en van de ijsverkoper horen we dat het de laatste drie jaar behoorlijk teruggelopen is met bezoekers. Toch is het een aardig stadje met een oude kern van houten huisjes, de oude St. Laurentil kerk, musea en gezellige terrasjes. Wij kennen het nog van drie jaar geleden, maar nu is het een stuk rustiger. De pizza’s op het terras smaken echter nog net zo lekker als toen en we zijn net op tijd terug op de boot als het ’s avonds begint te regenen.

Een herfstachtige dag in Varberg

Vandaag lijkt het meer op herfst dan op zomer. De barometer is flink gedaald en de wind is sinds gisteravond flink aangetrokken. Bovendien is het gaan regenen en het is een sombere, saaie dag qua weer. Er is niets aan te doen, we brengen de dag door met huishoudelijke zaken en een wandeling naar de winkels. Het is ook weer eens tijd om een was te draaien en dat neemt genoeg tijd in beslag. Voordat ik de was draaiend heb, is er al een half uur voorbij, want als ik de was in de machine heb gestopt zie ik een briefje dat de droger niet functioneert. Eerst dus naar de havenmeester om dat te checken, maar die is er niet, dan vragen in de naastgelegen kiosk en die leggen uit dat ik de was ook in de droogkast (?) kan hangen. O.k. dat is ook goed, dus de wasmachine kan aan. Dan blijkt dat er 5 kronen stukken in de automaat moeten en die heb ik niet. Weer naar de kiosk, maar die wil niet wisselen. Op naar een winkel en dat is iets verder lopen. Hè, hè, de was draait! Daarna hang ik alles in de droogkast (nadat ik weer 5 kronen stukken heb verzameld) en het blijkt best lastig om een dekbedhoes er in te frommelen. Het apparaat werkt goed, het duurt alleen veel langer. Na een paar uur is het wasproject afgerond! Je moet er echt de tijd voor nemen, maar die hebben we gelukkig.

Vandaag wordt onze kleinzoon Nick 5 jaar. We bellen naar Italië, maar het manneke is lekker naar het zwembad. We zijn een beetje jaloers als we horen dat het daar uitsluitend bikiniweer is. Wij trekken de zeiljacks aan en bezoeken de kerk van Varberg, waar we een kopje koffie drinken en even droog en lekker warm de rust van de kerk op ons in laten werken. ’s Avonds is er een concert in het park met een goede band. De wind neemt iets af (al is het nog windkracht 6-7) en we hopen dat het morgen beter weer is.

Beukend tegen de golven

Gisteravond laat probeerden 2 jongens nog wat havengeld te innen van ons, omdat ze geen sticker zagen hangen. Ze waarschuwen dat we anders vannacht of morgenvroeg wakker gemaakt worden. We vertrouwen het niet en nemen dat risico maar. Als de wekker af gaat blijkt dat we de juiste keuze hebben gemaakt. Zo kan je ook aan een extraatje komen. Vanwege de weerberichten met stevige wind en later regen en onweersbuien vertrekken we vroeg. De wind staat echt pal op kop en het wordt een stamptochtje van 30 mijl. Gelukkig schijnt de zon en komen de buien pas veel later vandaag. Natuurlijk is er ook een hele eigenwijze golf die over de boot spoelt, naar binnen spettert en die Luuk recht in zijn gezicht krijgt achter het roer.

De schepen die naar het noorden varen genieten wat meer dan wij. Het is gewoon saai om de hele tijd tegen de golven in te varen en daardoor ook niet veel vaart te maken. De laatste twee mijl naar de haven van Varberg genieten we nog het meest als we op de fok met een bakstag wind de geul in varen. We passeren de karakteristieke burcht en het mooie badhuis van Varberg en zoeken een plek aan de kade van de oude haven.

De toerenteller is weer uitgevallen, maar we weten nu wat de oorzaak is en in de haven zet Luuk er weer een nieuw stekertje aan. We spoelen snel de boot af, want alles plakt van het zout en na een lekkere douche zijn we klaar om Varberg te verkennen. We kijken even bij de glasblazer en de zilversmid en bij de winkels in het centrum. De  burcht bewaren we voor morgen, want we blijven hier lekker een dagje liggen.

Göteborg-Kullavik-Lerkil

De route voor vandaag is nogal wisselend geweest. Het idee was om naar het eiland Donsö te gaan, maar het is weekend, mooi weer en dus waarschijnlijk erg druk. Bovendien is de afstand maar ruim 6 mijl. We zetten daarom koers naar Kullavik, dat iets verder ligt op het vaste land. Het is druk op het water en we worden opgelopen door een paar rondvaartboten die dagjesmensen naar de eilanden brengen. We rollen gelijk de zeilen uit, maar de wind zakt van 3 Bft naar 1 Bft en dan kom je niet erg vooruit. De eilanden zien er prachtig uit en met weemoed nemen we er afscheid van. We zullen het verder moeten doen met de plaatsjes aan de kust. In Kullavik persen we ons tussen de “bom”, dit zijn drijvende uitsteeksels, die over het algemeen te smal zijn, maar we liggen goed. Het weer is heerlijk en het middagslaapje in de kuip verkwikkend. Daarna lopen we 2 km naar de supermarkt in het centrum om boodschappen te doen. Er staan hier mooie huizen die er heel anders uitzien dan wat we de afgelopen weken hebben gezien. Ook aan de auto’s is te zien dat het een gebied is voor de Zweden die wat beter in hun slappe was zitten. Luuk wordt weer even onder handen genomen met de tondeuse om zowel zijn hoofd als baardje er weer flitsend uit te laten zien. John en Monique komen om de weerberichten en de route voor morgen te bespreken. Er wordt meer wind verwacht die natuurlijk uit zuidelijke richting komt. Hoe kan het ook anders als wij zuidwaarts varen…. Na overleg wordt besloten om na het avondeten nog een stukje verder te varen en zo liggen we nu in Lerkil, een plek waar we al eerder zijn geweest en waar net als in Kullavik ook niets te vinden is rondom de haven. Gelukkig kunnen we er wel een ijsje eten en genieten van een prachtige zonsondergang.

Shoppen in het centrum van Göteborg

Gisteravond heeft het flink geregend. Lekker om met de benen op de bank naar een goede film te kijken. Als we wakker worden zit het potdicht van de mist, dit is nu niet het vakantieweer dat we voor ogen hebben, maar ja. Lekker lang uitslapen dus maar en rustig wakker worden. Op de FastUs wordt operatie boiler afgerond en daarna gaan we met z’n vieren met de tram naar het centrum van Göteborg. We lunchen lekker in het Stads Museum en zijn nog net op tijd voor de winkels die op zaterdag al om 15.00 uur sluiten. Gelukkig zijn de 200 winkels in het winkelcentrum Nordstan langer open, want we komen tenslotte om te shoppen. Er is nog een projectje dat afgehandeld moet worden en dat is het Comviq modem van John en Monique , dat niet aan de praat te krijgen is. We proberen het modem om te ruilen bij een Telia shop, maar dat wil niet lukken. Zelfs bij een aardige verkoper krijgen we het helaas niet voor elkaar, omdat het bij een Coop is gekocht. De dames hebben meer succes met shoppen in een Desigual winkel waar ze leuke shirts en jurkjes hebben. Natuurlijke gaan we even kijken in de Lilla Bommen haven. Tot onze verrassing is het er niet zo druk als drie jaar geleden en er zit niet zo veel sfeer in de haven, al is dat in Långedrag ook niet het geval. Na een lekkere cappuccino stappen we weer op de tram terug naar Långedrag, waar ook de Nimbus dealer zit, maar die is in het weekend gesloten. Het lijkt wel of ze hier niets willen verkopen! ’s Avonds smullen we van koffie en een heerlijk gebakje waar John en Monique ons op trakteren en plannen we de route voor morgen. We zijn klaar met de grote stad en willen weer meer idyllische plekjes en …. mooier weer.

Operatie boiler in Göteborg

Gisteravond hebben we de perfecte dag op Vinga afgesloten met een overheerlijke fles Prosecco. Eerst krijgen we aan boord van de FastUs koffie met gebak. Zodra de gebakjes buiten worden gezet duikt er een meeuw op af die er met eentje vandoor gaat. Het is geen gezicht en het gaat zo snel, niet te filmen (letterlijk). We zitten tot laat in de kuip te genieten. Als we wakker worden ziet het weer er heel anders uit. Het waait behoorlijk en het is bewolkt. De voorspelling is regen en onweer. Om 9.00 uur manoeuvreert Luuk de boot het gaatje uit, een lastige klus, maar het lukt om zonder schade weg te komen. Er is al een aantal schepen weg die aan de buitenkant lagen te klotsen. Met harde Oostenwind moet je hier niet liggen! Op naar Göteborg, waar we deze keer kiezen voor de Langedräg marina, die aan de buitenkant ligt. Het is een grote haven, maar het verbaast ons dat je er verder niets hebt qua winkels. John wil een nieuwe boiler kopen, want ze hebben al een poosje last van lekkage en het verveelt snel om steeds te moeten dweilen. Er zit een watersportzaak in Fiskebäck, twee havens naar het zuiden. We lenen fietsen bij het havenkantoor, waarvan één met aanhanger en we gaan op weg. De uitgestippelde wandelroute gaat door het bos en met een trap omhoog, dus we sjouwen de aanhanger naar boven. Gelukkig is er een boiler en past deze perfect in de aanhanger. Nu nog afwachten of het allemaal in de FastUs past. Onderweg krijgen we wat buitjes over ons heen en we moeten ook nog naar de supermarkt en geld pinnen, want zonder Kronen kom je niet ver. Dus fietsen we weer 2,5 km noordwaarts van de haven naar de Coöp. Uiteindelijk lukt het allemaal en zijn we voor een hele harde bui weer terug op de boot en op tijd om van een lekkere kaasfondue te smullen. Luuk monteert weer een nieuw stekkertje, want de toerenteller is weer uitgevallen. We zijn de regen nu al zat, hopelijk is het morgen wat droger want dan gaan we met de tram naar het centrum van Göteborg om te shoppen.

"Kingdom by the sea"....

We hebben Moos telefonisch gesproken en horen dat onze kleinzoon Sergio is geslaagd voor zijn zwemdiploma B. We zijn trots op hem, goed gedaan! Alles is prima bij hun thuis, maar ze moeten natuurlijk de nederlaag van Italië even verwerken. We hadden plannen om ergens aan een rots aan te leggen, maar onze Zweedse buurman raadt het af. Meer noordelijk zijn betere plekken, maar daar zijn we al geweest en toen was het weer er niet naar. Het wordt dus een andere bestemming en wel Rörö, een eiland met goede ligplaatsen aan de kade. Alle achterboeien zijn al bezet, want het is kennelijk een geliefde plek. Wij liggen direct naast de ICA, ook wel handig, maar het is maar een kleine winkel. Verder is er niet veel, behalve een prachtig natuurreservaat om door te wandelen. Onderweg is onze toerenteller uitgevallen, er blijkt een draadje los te hangen bij de motor en nadat John dit van een nieuw stekkertje voorziet kunnen we weer toeren zien en loopt de urenteller ook weer door. Luuk haalt een jerrycan diesel voor een redelijke prijs en we bekijken de reddingsboot. Deze heeft wel wat van een tug weg, dus dat komt bekend voor.

Vandaag zingen we voor John die jarig is en van ons een fles echte Uberseerum krijgt. Daarna vertrekken we naar onze volgende bestemming Vinga. We nemen een route buiten de scheren en kunnen weer eens zeilen. Het is heerlijk op zee, een beetje weinig wind, maar toch lekker genieten met dit mooie weer. Op het eiland Vinga zijn maar 25 plaatsen en gelukkig kunnen we een plek bemachtigen. Gisteren lag alles vol en aan het eind van de dag is dat ook nu weer het geval.  Alle boten worden in elkaar geprakt en achter elkaar neergelegd. Prachtig, vooral als je een beetje goed ligt. Op het eiland staat een van de oudste vuurtorens en de enige die nog in gebruik is. We klimmen naar boven en hebben een schitterend uitzicht over de eilanden en Goteborg. Het eiland is 1 km lang en 500 meter breed en het water rondom is glashelder. In het museum (voorheen woonhuis) worden we bijgepraat over de beroemde zanger, dichter Evert Taube Er staat ook een oude telegraaf, in gebruik tussen 1839-1881, een ingenieus apparaat om seinen door te geven. Verder staan er een paar loodsgebouwen, omdat Vinga vroeger een Pilot Station was. Vrijwilligers van de vereniging Vrienden van Vinga runnen nu de kiosk, de haven, het museum en de vuurtoren. Aan de westkant ligt een klein baaitje waar je kan zwemmen en zonnebaden. De temperatuur van het water is hier wat hoger en Luuk waagt zich tussen de kwallen in het water. Vinga is echt een pareltje.

Een zomerse dag op Dyron

Mollösund ontwaakt in alle rust. Er is geen wind, de zon schijnt en langzaam worden de bemanningen van de schepen wakker. Hier en daar wordt buiten ontbeten, de kuiptenten opgerold en komt er beweging. We kopen nog even brood en dan vertrekken we. Het is een genot om geen dikke kleren aan te hoeven, zou de zomer nu echt beginnen? Pal naast de boot steekt een zeehond zijn koppie boven water en later vandaag zien we ook nog bruinvissen. Met het vlakke water is dat makkelijker te zien. Hier en daar is het echt een spiegel. Helaas hebben we dus geen wind om te zeilen, maar je kunt niet alles hebben en we klagen niet. In de zuidelijke haven van het eiland Dyron meren we af aan een mooie betonnen kade met picknick tafels. Echt een plek om te gaan barbecueën en dat doen we dan ook.  John pompt de rubberboot op en gaat samen met Monique op verkenning rond het eiland. Na de BBQ klimmen we nog even als berggeiten de rots op, maar we hebben te veel gegeten voor een lange wandeling. Dan nog maar even een ijsje kopen aan de haven. Ze zijn net gesloten, maar als Luuk op het raam tikt gaat de deur toch nog open. We zijn helemaal voldaan na deze prima dag.

Van het ene pittoreske plaatsje naar het volgende

We schrijven alweer juli, de 2^e helft van het jaar is aangebroken. Het lijkt of we al heel lang onderweg zijn en dat het weken geleden is dat we in Strömstad lagen, terwijl dat een week terug was. Gisteravond ontvingen we een SMS van de Freebird, ze zijn bijna op het hoogste punt van het Götekanal en wij zullen dus eerder in Göteborg zijn dan zij. Het voetballen is nu ook achter de rug, Spanje heeft verdiend gewonnen vinden wij. We varen vandaag weer een heel stuk, 7 mijl. Het is bijna niet de moeite om je zeilpak aan te trekken, maar door het weer pakken we ons toch goed in. Luuk doet zelfs een muts op, het is een koud windje. We varen nog steeds binnen de scheren met een heel klein stukje open zee, waar de golven lekker naar binnen rollen met de Zuidwesten wind 4-5. Als we in Mollösund aankomen begint het te regenen en we zijn weer op tijd binnen. De haven is niet groot en we hebben geluk dat er net een boot vertrekt, zodat we naast de FastUs kunnen aanleggen met de kop op de wal en een heklijn achter. Op zich gaat het prima met die heklijnen die je op kunt pikken, maar later in de middag zien we bij een boot dat het toch vervelend kan zijn als je over een lijn heen vaart waar een andere boot aan vast ligt. We verkennen het plaatsje en vinden de molen en het kerkje die in het boek van Vleut genoemd worden. Sommige brievenbussen zijn echte kunstwerkjes waar we natuurlijk een paar foto's van maken. In Mollösund moet je eigenlijk vis eten. Deze wordt elke dag vers aangevoerd en verkocht. Aan de andere kant van de sund zien we allemaal stokken op een helling, waarvan we ons afvragen of het een skischans is of iets anders. Later horen we dat dit raamwerk bedoeld is om stokvis te drogen.
John en Monique zijn vandaag 26 jaar getrouwd en nodigen ons uit om een hapje te eten als bedankje voor onze steun in Uddevalla. Op een terrasje in de zon zitten we gezellig en genieten we van lekkere pizza’s. Helemaal top, bedankt! Na het eten maken we toch nog even een kort wandelingetje klimmen we naar het “Utsiktspunkt”. De weerberichten beloven de komende dagen rustig weer en af en toe zon en het idee ontstaat om te kijken of we ergens aan een rots kunnen afmeren. Dat wordt nog even studeren op de kaarten en boeken vanavond.

Gullholmen, het oudste vissersplaatsje van Zweden

De dag begint met behoorlijk wat regen en zelfs onweer. Iedereen blijft in de boten, de Zweden en Noren hebben hun kuiptenten opgezet en het is niet aantrekkelijk om los te gooien. Als het iets dreigt op te klaren gaan we toch maar varen met als bestemming Mollösund. Natuurlijk begint het als we varen weer te regenen en het zicht is beperkt. We doen voor de veiligheid maar onze navigatieverlichting aan. De rotsen zien er wat dreigender uit met dit weer, maar een paar zeehonden en een dolfijntje trekken zich er niets van aan. We komen nu bij het punt waar we het eiland Orust verlaten hebben en naar het noorden zijn gegaan en varen langs het eiland Gullholmen. Dat lijkt ons ook wel wat om te bekijken en zo liggen we na 7 mijl in een heel leuk haventje met een zeer vriendelijke havenmeester. Het is niet te geloven, maar als we liggen wordt het droog en later in de middag schijnt de zon volop, terwijl we verder over het land de donkere luchten langs zien trekken. Gullholmen is het oudste vissersplaatsje van Zweden en tot 1900 het grootste. Er is een huis (nu museum) waar een rijke vissersvrouw heeft gewoond en wat nog in originele staat schijnt te zijn. De huisjes staan dicht op elkaar gebouwd met leuke kronkelige straatjes er tussen. Wij vinden dit wel erg op Marken lijken, terwijl dat gezegd wordt van Smögen. Als we toch moeten vergelijken vinden wij Smögen meer op Volendam lijken. Er is op Gullholmen geen verkeer en dus lekker rustig. De toeristen worden met de ferry aangevoerd. Het is mooi om te wandelen in het natuurreservaat. Wij klimmen naar het uitkijkpunt waar tot 1948 de stormbal werd gehesen. Het is een glibberige wandeling door de regen van vanochtend. ’s Avonds trekt de wind behoorlijk aan, maar wij liggen hier uit de kunst en kunnen in alle rust naar de finale van het EK voetbal kijken.